Φρένο τουλάχιστον για έναν χρόνο βάζει η Lariplast στην υλοποίηση του σχεδίου της για κατασκευή νέας µονάδας στη Λάρισα για την κατασκευή χάρτινων ποτηριών. Η θεσσαλική εταιρεία που ειδικεύεται εδώ και δεκαετίες στον κλάδο πλαστικών καταναλωτικών προϊόντων µιας χρήσης, ανέβαλε την επένδυση ύψους 10 εκατ. ευρώ ωσότου αποσαφηνιστεί το ευρωπαϊκό νοµικό πλαίσιο, καθώς µέχρι σήµερα παραµένει θολό αν µαζί µε τα πλαστικά θα απαγορευτούν και τα χάρτινα ποτήρια. 

Η Lariplast απασχολεί 120 άτοµα στο εργοστάσιο της Λάρισας και 25 στη Μαρλ της βόρειας Γαλλίας. Το σχέδιο για επέκταση στην Ευρώπη, και συγκεκριµένα στο Βέλγιο, µαταιώθηκε εξαιτίας όχι µόνο της ασάφειας της ευρωπαϊκής νοµοθεσίας αλλά και της εξουθενωτικής φορολογίας. 

Αντ' αυτού ο πρόεδρος και διευθύνων σύµβουλος της εταιρείας Γιάννης Τσερέπας στρέφει το ενδιαφέρον του στις ΗΠΑ κάνοντας λόγο για τα αντικίνητρα του αναπτυξιακού νόµου και αποθάρρυνση των επενδύσεων. 

Το νέο σχέδιο στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού προβλέπει κατασκευή εργοστασίου πλαστικών στο Νιου Τζέρσεϊ σε συνεργασία µε στρατηγικό Αµερικανό επενδυτή. Ο κ. Τσερέπας πιστεύει ότι η παραγωγική επέκταση στις ΗΠΑ µειώνει το ρίσκο για την εταιρεία και της ανοίγει τις πύλες σε µια νέα τεράστια αγορά.

Η κατανάλωση πλαστικού 

Ο ευρωπαϊκός νόµος που έχει προταθεί επιδιώκει να µειώσει συνολικά την κατανάλωση πλαστικού κατά 25% µέχρι το 2025, χωρίς να διαχωρίζει τα πλαστικά από τα χάρτινα ή τα πλαστικά που χρησιµοποιούνται στη λιανική από αυτά της χονδρικής. Στην ευρωπαϊκή αγορά επικρατεί αναβρασµός, µε κάποιες χώρες, όπως η Γαλλία και η Ιταλία, να έχουν εκφράσει ανοιχτά τη διαφωνία τους διαχωρίζοντας το χάρτινο από το πλαστικό. 

«Η κατάσταση είναι ρευστή και ο επιχειρηµατικός κόσµος βρίσκεται σε οµηρεία. Ενας νόµος ή µια απαγόρευση µπορεί να καταστρέψουν έναν κλάδο ή να γεννήσουν έναν καινούριο. ∆εν προστατεύονται οι µεταποιητικές επιχειρήσεις. Αντίθετα, τιµωρούνται προς όφελος των ανταγωνιστών σε Τουρκία και Κίνα. ∆εν επιτυγχάνεται, όµως, ούτε ο οικολογικός στόχος. Οι ευρωπαϊκές θάλασσες είναι γεµάτες πλαστικά. Πολύς λόγος γίνεται τελευταία για τις βιοδιασπώµενες συσκευασίες. Ωστόσο αυτές απαιτούν άλλα υλικά και νέα -πιο ακριβή- τεχνολογία που θα επιβαρύνει την τιµή του προϊόντος. Η τιµή θα πενταπλασιαστεί και µεγάλο µέρος της θα µετακυλιστεί στον καταναλωτή», εξηγεί ο κ. Τσερέπας, ενώ εκφράζει και τη διαµαρτυρία του για τα κίνητρα για επενδύσεις: «Οι επιδοτήσεις είναι δώρο άδωρο καθώς συµψηφίζονται µε τη φορολογία σε βάθος πενταετίας. Η κυβέρνηση προκειµένου να εισπράξει φόρους καθυστερεί να εγκρίνει την επένδυση βάζοντας γραφειοκρατικά εµπόδια. Ενώ θέλουµε να κάνουµε την επένδυση, πρέπει ουσιαστικά να τη χρηµατοδοτήσουµε µόνοι µας και το 35% της επιδότησης να το εισπράξουµε αργότερα». 

Μαίρη Λαμπαδίτη Business Stories