Σβήνουν ιστορικές βιομηχανίες της Ελλάδας και περνούν στη λήθη, καθώς η επόμενη ημέρα περιλαμβάνει πλειστηριασμούς για την εκποίηση των μονάδων που έχουν καταντήσει κουφάρια λόγω μη συντήρησης. Η πολυετής κρίση, σε συνδυασμό με τον υπέρογκο δανεισμό, προκάλεσε τις χρεοκοπίες αυτών των βιομηχανιών που είχαν κυριαρχήσει στον επιχειρηματικό χάρτη τη χώρας τουλάχιστον τις τελευταίες πέντε δεκαετίες. Σε διαδικασία πλειστηριασμών βρίσκονται το 2017 τα εργοστάσια των εταιρειών Hellenic Steel, Shelman, «Ενωμένη Κλωστοϋφαντουργία», «Πετζετάκις», ενώ θα ακολουθήσουν και άλλες επιχειρήσεις.

Ιστορικό θα παραμείνει το παράδειγμα της Pirelli, η οποία έβαλε λουκέτο στο εργοστάσιο της Πάτρας, εξαιτίας των πολυήμερων απεργιακών κινητοποιήσεων που οδήγησαν σε ρήξη τις σχέσεις εργοδοτών - εργαζομένων, με συνέπεια να μείνουν χωρίς δουλειά 500 άνθρωποι. Η απόφαση για να μεταναστεύσει η εταιρεία στην Τουρκία ελήφθη μέσα σε ένα βράδυ. Σε μια δραματική τηλεφωνική συνομιλία της εδώ διοίκησης με τα κεντρικά στο Μιλάνο, ο ιδιοκτήτης της Λεοπόλντο Πιρέλι ζήτησε να σφραγισθεί το εργοστάσιο και να εγκαταλείψει τη χώρα η ιταλική πολυεθνική, ανατρέποντας όλα τα έως τότε δεδομένα.

Την ίδια χρονική περίοδο, η αμερικανική Goodyear, στο Ακρον του Οχάιο, αποφάσιζε επίσης λουκέτο για το εργοστάσιο της Goodyear Hellas στη Θεσσαλονίκη, το μοναδικό εργοστάσιο ελαστικών που είχε απομείνει εδώ. Πολλές πικρές βιομηχανικές ιστορίες γράφτηκαν και για άλλες ιστορικές επιχειρήσεις, όπως για την «Πειραϊκή-Πατραϊκή» (4.000 εργαζόμενοι), τη χαρτοβιομηχανία «Λαδόπουλου» (1.200 εργαζόμενοι), την «Ελλάς Α.Ε.» (120 εργαζόμενοι), που είχαν την ίδια τύχη. Επίσης σφραγίστηκαν εταιρείες όπως η καλτσοβιομηχανία «Μάντισον» (250 εργαζόμενοι), η οινοποιία «ΒΕΣΟ» (300 εργαζόμενοι), η «Ντρέσκο» (200 εργαζόμενοι) , η «Χαρτοποιία Αιγίου» (550 εργαζόμενοι), η μονάδα ενδυμάτων «Ρετσίνα» (300 εργαζόμενοι).

Την αλυσίδα των λουκέτων στην ελληνική βιομηχανία τη δεκαετία του ’80 άνοιξε η «Τεοκάρ» (Βόλος) και στη συνέχεια ακολούθησαν επιχειρήσεις όπως τα Κλωστήρια Φιλιατών, η εταιρεία «Ρόκα», η πώληση των Τσιμέντων Χαλκίδας, αλλά και των μεταλλείων πρώην Σκαλιστήρη, το κλείσιμο των Μεταλλείων Φωκίδας, τα Φωσφορικά Λιπάσματα, το λουκέτο στα Πλαστικά Καβάλας και των Μεταλλείων Χαλκιδικής, το κλείσιμο των γραμμών παραγωγής της Βιαμύλ.

Τη δεκαετία του 1990 είχαμε τα λουκέτα στη Διεθνή Βιομηχανία Ενδυμάτων στην Καλαμάτα, στη Λαυρεωτική, στην ακτοπλοϊκή εταιρεία ΔΑΝΕ. Επίσης είχε ξεκινήσει η κατάρρευση της ιστορικής καπνοβιομηχανίας «Κεράνης», ενώ οι όμιλοι Λαναρά - Αργυρού ολοκλήρωσαν τον κύκλο τους γράφοντας ουσιαστικά τον επίλογο της ελληνικής κλωστοϋφαντουργίας.

Καθημερινή (Ανέστης Ντόκας)