Της Teresa Ghilarducci (Blooberg)

Ορισμένοι πιο τολμηροί συνταξιούχοι στην Αμερική συνηθίζουν να κολλούν αυτοκόλλητα στον προφυλακτήρα των αυτοκινήτων τους τα οποία γράφουν "Ξοδεύω την κληρονομιά των παιδιών μου". Το στυλ τους μπορεί να φαντάζει εγωιστικό, ωστόσο είναι κατά βάση σωστό από άποψη οικονομικού σχεδιασμού.

Η προσπάθεια να κληροδοτήσουν κάτι στα παιδιά τους μπορεί δυνητικά να φέρει τους μεγαλύτερους σε ηλικία ανθρώπους σε δύσκολη θέση. Ο συγγραφέας επί χρηματοοικονομικών θεμάτων Chris Farrell μού μίλησε κάποτε για μια πανικόβλητη 83χρονη γυναίκα με τέσσερα παιδιά, η οποία βρισκόταν σε "καλό δρόμο" προς το να ξεμείνει από χρήματα εντός τριών ετών, καθώς προσπαθούσε να σώσει για την κληρονομιά των παιδιών της. Δεν πρόκειται για εξαίρεση ή για σπάνια περίπτωση.

Το να αφήσει κανείς ένα κληροδότημα μπορεί να είναι ιδιαίτερα δύσκολο για χήρες/χήρους ή διαζευγμένα άτομα. Περί τα τρία τέταρτα των πρεσβυτέρων που ζουν χωρίς σύντροφο εκφράζουν την επιθυμία να αφήσουν χρήματα στα παιδιά τους. Τα συγκεκριμένα νοικοκυριά ξοδεύουν περίπου 25% λιγότερο για τη δική τους κατανάλωση.

Οικονομική λογική και κληρονομιά

Αυτή η προσπάθεια και το άγχος πιθανόν να είναι άσκοπα από οικονομικής άποψης. Η αλήθεια είναι ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν λαμβάνουν κληρονομιά - μόνο το 22% των ενήλικων παιδιών που γεννιούνται από γονείς χωρίς πτυχίο κολεγίου λαμβάνουν οποιουδήποτε είδους κληροδοτήματα στις ΗΠΑ.

Για παιδιά κατόχων πτυχίου, το ποσοστό αυτό είναι λίγο υψηλότερο, συγκεκριμένα 27%. Η μέση αξία αυτής της κληρονομιάς είναι αρκετά μικρή: οι γονείς χωρίς πτυχίο κολεγίου αφήνουν κατά μέσο όρο 76.200 δολάρια στα παιδιά τους, ενώ οι κάτοχοι πτυχίου αφήνουν 92.700 δολ.

Η συντριπτική πλειονότητα των Αμερικανών απλώς δεν έχει αρκετό συνταξιοδοτικό πλούτο για να διατηρήσει το επίπεδο διαβίωσής της πριν τη συνταξιοδότηση όταν φτάνει σε μεγάλη ηλικία. Ο προγραμματισμός κληρονομιάς είναι βασικά κάτι που το κάνουν οι εύποροι: το 1% των νοικοκυριών λαμβάνει το 35% της αθροιστικής αξίας όλων των κληρονομιών ανά τη χώρα.

Το συνιστώμενο ποσό για τους περισσότερους συνταξιούχους είναι να καταφέρει κανείς να έχει βάλει στην άκρη οκτώ φορές το ετήσιο εισόδημά του σε ένα πρόγραμμα συνταξιοδότησης. Εάν κερδίζει κανείς 70.000 δολ. ετησίως, θα πρέπει να έχει τουλάχιστον 420.000 δολ. σε λογαριασμούς συνταξιοδότησης.

Μόνον όμως το κορυφαίο 2% των νοικοκυριών - όσον αφορά εισόδημα κατά τη διάρκεια της ζωής των μελών - του έχει πραγματικά καταφέρει να εξοικονομήσει τόσα πολλά. Παρόλο που οι ειδικοί συμβουλεύουν ότι πολλοί συνταξιούχοι θα ήταν σε καλύτερη κατάσταση εάν έβαζαν μέρος του πλούτου τους σε ανταποδοτικά προγράμμα που αποδίδουν σε ετήσια βάση, η επιθυμία να αφήσουν χρήματα στους κληρονόμους τους τούς εμποδίζει να πάρουν μια οικονομική απόφαση που να τους συμφέρει σε αμιγώς ατομικό οικονομικό επίπεδο.

Η προσθήκη στην εξίσωση της ακίνητης περιουσίας δεν κάνει την εικόνα να φαντάζει πιο ειδυλλιακή. Η ιδιοκτησία ακινήτων μεταξύ των ηλικιωμένων πέφτει ως ποσοστό, ενώ το συνολικό χρέος από στεγαστικά δάνεια αυξάνεται. Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία Αμερικανοί στο κατώτερο ένα τρίτο της κλίμακας κατανομής εισοδήματος έχουν ακίνητη περιουσία αξίας μόλις 77.000 δολ. (κατά μέσο όρο), ενώ το ανώτερο ένα τρίτο διαθέτει κατά μ.ό. ακίνητη περιουσία αξίας 180.000 δολ.

Τα περισσότερα κληροδοτήματα είναι τυχαία - ό,τι έχει απομείνει μετά τον θάνατο ενός γονέα.

Κατά τον προγραμματισμό για οποιαδήποτε πιθανή κληρονομιά την οποία θέλετε να αφήσετε, χρειάζεστε μολύβι και χαρτί και μια μικρή ενδοσκόπηση. Βεβαιωθείτε ότι έχετε έναν προϋπολογισμό και ένα οικονομικό σχέδιο για τη συνταξιοδότηση. Έχετε αρκετό συνταξιοδοτικό πλούτο για να ικανοποιήσετε τον τρόπο ζωής που επιθυμείτε, συμπεριλαμβανομένων των επισκέψεων στα ενήλικα παιδιά σας και της παροχής δώρων;

Εξετάστε τα κίνητρά σας για το γεγονός ότι θέλετε να αφήσετε ένα κληροδότημα. Εάν το κίνητρο είναι η αγάπη και η φροντίδα, σκεφτείτε πιο επισταμένα τρόπους για να τις επιδείξετε. Μιλώντας ως οικονομολόγος που λαμβάνει email από ενήλικες πανικόβλητους για το γεγονός ότι θα πρέπει να πληρώνουν για τη συντήρηση των απόμαχων γονιών τους, κατανοώ καλά πόσο μεγάλο δώρο για τα παιδιά σας είναι να είστε οικονομικά ανεξάρτητοι.

Όπως τονίζουν οι Farnoosh Torabi και Erin Lowry, το να παράσχετε στα παιδιά σας εκπαίδευση, ευτυχισμένες οικογενειακές αναμνήσεις και δεξιότητες οικονομικής διαχείρισης θα μπορούσαν να αποτελούν πιο διαρκή κληρονομιά από ένα άμεσο κληροδότημα.

Η αυτοσυντήρηση των ηλικιωμένων και τα εφόδια - το καλύτερο κληροδότημα για τα παιδιά

Εάν δεν "σπάσετε" ένα στεγαστικό δάνειο ή δεν μεταβείτε σε κάποια μικρότερη κατοικία, μπορείτε να διατηρήσετε ακέραιο το σπίτι σας σαν μια εμπράγματη εξασφάλιση για τα έξοδα μακροχρόνιας φροντίδας. Εάν αποδειχθεί ότι δεν χρειάζεστε μακροχρόνια φροντίδα, τα παιδιά σας πιθανόν να έχουν τη χαρά να κληρονομήσουν το σπίτι σας (ή την αξία του, εάν δεν το χρειάζονται για ίδια χρήση), όταν πια εσείς θα έχετε φύγει από τη ζωή.

Οι περισσότερες κληρονομιές είναι τυχαία κληροδοτήματα που αποτελούνται από απομεινάρια χρημάτων συνταξιοδότησης και ακίνητα. Χωρίς ένα βιώσιμο εθνικό πρόγραμμα ασφάλισης μακροχρόνιας περίθαλψης ή ασφαλείς συντάξεις στις ΗΠΑ, ο σχεδιασμός του να μην αφήνει κανείς κληροδοτήματα έχει νόημα για τους περισσότερους Αμερικανούς.

Το καλύτερο οικονομικό σχέδιο θα ήταν να ξοδέψετε το τελευταίο σας δολάριο την ημέρα που θα πεθάνετε, ωστόσο κανείς δεν ξέρει πότε θα έρθει εκείνη η ημέρα και κανείς δεν θέλει να ζήσει περισσότερο απ’ όσο θα "ζήσουν" τα χρήματα που διαθέτει για τα προς το ζην.

Δεδομένης της "εύθραυστης" κατάστασης των περισσότερων αμερικανικών προγραμμάτων συνταξιοδότησης, η πιο συνήθης κατάσταση είναι οι ηλικιωμένοι Αμερικανοί να βασίζονται στα ενήλικα παιδιά τους για οικονομική βοήθεια.

Εάν μπορείτε να αποφύγετε να αποθέσετε αυτό το βάρος στα παιδιά σας, έχετε ήδη κάνει αρκετά. Μην ανησυχείτε για όσα έτσι κι αλλιώς δεν είχατε τη δυνατότητα να τους αφήσετε.

Capital