Σπάνιο είδος εμπόρου και ξεχωριστός άνθρωπος ο Γρηγόρης Σαράφης. Ήξερε το ρούχο όσο λίγοι και είχε μια σπάνια αίσθηση να αφουγκράζεται την αγορά χτίζοντας μια από τις πρώτες ελληνικές αλυσίδες στη δεκαετία του 70.

Αστός, με αριστερές καταβολές, πίστευε στην οικονομία της αγοράς και στον άνθρωπο - επιχειρηματία που μπορεί να παράξει πλούτο για τον εαυτό του και την κοινωνία.

Λάτρευε την πατρίδα του τα Τρίκαλα, την οποία επισκέπτονταν τουλάχιστον για δέκα ημέρες κάθε μήνα, μέχρι και πριν ένα χρόνο, στα ενενήντα του, όταν οι δυνάμεις του τον εγκατέλειψαν και δεν μπορούσε να οδηγήσει αυτοκίνητο.

Στα τέλη του 1970, όταν μετά τα Τρίκαλα και την Αθήνα έφτιαξε το τρίτο μαγαζί στο Παρίσι, διαβλέποντας το μέλλον της τηλεόρασης, ζήτησε από έναν Αθηναίο διαφημιστή να του ετοιμάσει ένα τηλεοπτικό σποτ. Εκείνος το ολοκλήρωσε και του τηλεφώνησε να το ακούσει από το τηλέφωνο: “Σαράφης στο Παρίσι! Σαράφης στην Αθήνα! Σαράφης στα Τρίκαλα!” ήταν το αρχικό σλόγκαν. Τον διόρθωσε στον αέρα: “δεν κατάλαβες καλά φίλε, τα Τρίκαλα θα βάλεις πρώτα, από εκεί ξεκινήσαμε και από εκεί βγαίνουν τα λεφτά”!...

“Έκανα κάποτε ένα σοβαρό λάθος στη δουλειά μου” έλεγε γεμάτος αυτογνωσία: “γνωρίζοντας το εμπόριο ρούχων νόμισα ότι μπορώ να γίνω και κατασκευαστής. Μπήκα συνέταιρος σε ένα εργοστάσιο που έφτιαχνε τα παντελόνια Levis στην Καλαμάτα. Μεγάλη ζημιά, παραλίγο να τα χάσω όλα…”

Ήθελε πάντα το καλύτερο στη δουλειά του. Ήταν εκείνος που ξεκίνησε την μηχανοργάνωση των καταστημάτων στην Αθήνα, όλοι εκεί έσπευδαν για να πάρουν την πρώτη ιδέα ...

Δεν το έβαζε εύκολα κάτω. Στη δεκαετία του 80, όταν παζάρευε το κατάστημα του Κολωνακίου, στην Πατριάρχου Ιωακείμ, ο μεσίτης που το διαχειρίζονταν δεν ήξερε τι ζήταγε. Ρώτησε για τον ιδιοκτήτη του ακινήτου και του είπαν ότι ζει μόνιμα στη νότιο Αφρική. Πήρε το αεροπλάνο πήγε στο Κέηπ Τάουν, τον βρήκε, και το έκλεισε στη μισή τιμή…

Αφουγκράζονταν την αγορά των ενδυμάτων όσο λίγοι. Μια μέρα, στα μέσα της δεκαετίας του 1990, τον συναντήσαμε στα Τρίκαλα ιδιαίτερα προβληματισμένο: “Πήγα πρόσφατα στην Ισπανία και είδα κάτι καινούργιο που με ανησύχησε, είπε. Ένας Ισπανός έφτιαξε ένα νέο μοντέλο καταστημάτων όπου ο πελάτης διαλέγει μόνος του τα ρούχα από τα ράφια, ενώ σε όλο τον όροφο έχει μόνο δυο υπαλλήλους για να ξαναδιπλώνουν τα εμπορεύματα. Κάποια στιγμή θα εμφανιστούν και εδώ, Zara τα λένε…"

Είχε έντονο το στοιχείο της προσφοράς. Το 1999 ανακοίνωσε ότι θα ήθελε να κατέβει ως υποψήφιος δήμαρχος για να δουλέψει για την πόλη. “Οι δουλειές μου είναι ταχτοποιημένες, δεν έχω διάθεση να περάσω όλη μου τη ζωή ως κάτοικος Ψυχικού, έχω όρεξη και ιδέες για τα Τρίκαλα”. Οι ινστρούχτορες του τοπικού ΠαΣοΚ τον έπεισαν να πάρει μέρος στην εσωκομματική ψηφοφορία για το χρίσμα του υποψηφίου δημάρχου. Ο κομματικός υποψήφιος επικράτησε με εκατοντάδες ψήφους. Ο ίδιος έλαβε τρεις ψήφους…

Η απώλεια του Γρηγόρη Σαράφη σηματοδοτεί έναν ιστορικό κύκλο για το εμπόριο ενδυμάτων. Η προσφορά στο κλάδο του και στην κοινωνία σημαντική.

Θα τον θυμόμαστε με νοσταλγία, όπως όλους τους ξεχωριστούς ανθρώπους που έφυγαν αλλά άφησαν το δικό τους ξεχωριστό αποτύπωμα...

Κώστας Τόλης