Η γερμανική πλευρά επιμένει σε υψηλά, παράλογα πλεονάσματα που –αν εφαρμοστούν- θα εξοντώσουν την οικονομία της χώρας, μόνον και μόνον για να μην αποδεχθεί αυτό που είναι αποδεκτό από όλους πλέον, πως το ελληνικό χρέος χρειάζεται «κούρεμα», δεν είναι βιώσιμο, σημείωσε ο υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, Βασίλης Κόκκαλης, στη γενική συνέλευση του Συνδέσμου Θεσσαλικών Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών. 

"Εμείς πιστεύουμε ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο, όπως δεν είναι βιώσιμο και το χρέος αρκετών ιδιωτών", δήλωσε ο κ.Κόκκαλης, δίνοντας(;) το στίγμα για τη γραμμή που θα συνεχίσει να ακολουθεί η κυβέρνηση στις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές.  

Από την άλλη πλευρά, ο αντιπρόεδρος της ΝΔ, Κωστής Χατζηδάκης, τόνισε ότι πρώτα απ’ όλα θα πρέπει να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη προς τη χώρα, για την προσέλκυση επενδύσεων. 

Με αυτές τις τοποθετήσεις, η επισήμανση του προέδρου του ΣΘΕΒ, Αχιλλέα Νταβέλη ότι «τίποτα δεν έχει αλλάξει και τίποτα δεν είναι όπως παλιά», στην αρχή της ομιλίας του, η οποία ομιλία, ωστόσο, προηγήθηκε των εκπροσώπων της κυβέρνησης και της αξιωματικής αντιπολίτευσης, επαναφέρει στη μνήμη ακριβώς τις ίδιες τοποθετήσεις (μη βιώσιμο χρέος, βιώσιμο χρέος με επενδυτικά θετικό κλίμα), που οδήγησαν στις εκλογές του 2014 και στο τρίτο –και ενδεχομένως το τέταρτο(;)- μνημόνιο. Με τη διαφορά ότι η σημερινή ελληνική κυβέρνηση έχει πετύχει, με υπερφορολόγηση, ακριβώς τα πλεονάσματα που θεωρεί υψηλά και παράλογα. 

Βεβαίως, η χθεσινή ημέρα της ετήσιας γενικής συνέλευσης του ΣΘΕΒ ήταν ημέρα μνήμης, καθώς απ’ ό,τι φάνηκε η επιλογή της ημερομηνίας δεν ήταν καθόλου τυχαία. «Δεν ξεχνώ, την 23η Απριλίου 2010 στο Καστελόριζο, την ημέρα άλωσης της ελληνικής οικονομίας», ήταν η κατακλείδα του προέδρου των Θεσσαλών Βιομηχάνων, που συνοδευόταν από τρία βίντεο με αποσπάσματα από το διάγγελμα του τότε πρωθυπουργού, Γεωργίου Παπανδρέου, για την ένταξη της ελληνικής οικονομίας σε πρόγραμμα «διάσωσης» του ΔΝΤ. 

Ο υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης υποστήριξε ότι με το κλείσιμο της αξιολόγησης θα εκταμιευθούν άμεσα ληξιπρόθεσμες οφειλές του δημοσίου προς τον ιδιωτικό τομέα, με την πρώτη παρτίδα ύψους 7,5 δισ. ευρώ, εκ των οποίων τα 1,8 δισ. ευρώ στην πραγματική οικονομία, να δίνεται αμέσως μετά τη συμφωνία και τα λοιπά 2,8 δισ. ευρώ –εκ των οποίων 1,7 δισ. ευρώ στην πραγματική οικονομία- να εκταμιεύονται τον Σεπτέμβριο. Ωστόσο, ο κ.Κόκκαλης δεν προχώρησε σε εκτιμήσεις για τη χρονική ολοκλήρωση της αξιολόγησης. Παράλληλα, σημείωσε ότι η ολοκλήρωση της αξιολόγησης θα απομακρύνει οποιαδήποτε κακόβουλη σκέψη περί χρεοκοπίας και εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη. 

Εκεί που πράγματι έχει πετύχει η κυβέρνηση είναι η υπερφορολόγηση, στην οποία και οφείλεται το πλεόνασμα, ήταν ένα από τα πρώτα σχόλια του αντιπροέδρου της ΝΔ, Κωστή Χατζηδάκη. Μαζί με τα νέα μέτρα, για το ύψος του αφορολόγητου και τις νέες περικοπές στις συντάξεις, έρχονται και άλλες δύο επώδυνες εξελίξεις για τη χώρα: o SSM στις ελληνικές τράπεζες για 35 χρόνια, αλλά και το ότι το 80% της δημόσιας περιουσίας θα παραμείνει στο Υπερταμείο για 98 χρόνια –η Ελλάδα θα είναι χώρα περιορισμένης κυριαρχίας, σημείωσε. 

Ο κ.Χατζηδάκης είπε για ακόμη μία φορά ότι η χώρα χρειάζεται επενδύσεις και μάλιστα της τάξης των 100 δισ. ευρώ, ενώ η κυβέρνηση έχει στη διάθεσή της μόνον το ΕΣΠΑ (περίπου 20 δισ. ευρώ) και άλλα 500 εκατ. ευρώ από τον αναπτυξιακό νόμο. Αν εξαιρέσουμε το ΕΣΠΑ, το δημόσιο δεν έχει μαντήλι να κλάψει, τόνισε χαρακτηριστικά ο αντιπρόεδρος της ΝΔ, υπογραμμίζοντας το ότι η προσέλκυση επενδυτικών κεφαλαίων, από τον ιδιωτικό τομέα, είτε εντός είτε εκτός συνόρων δεν είναι θέμα ιδεολογικό, είναι ζήτημα εθνικής ανάγκης. 

Αποκατάσταση της εμπιστοσύνης, ομαλή λειτουργία του τραπεζικού τομέα, προώθηση ιδιωτικοποιήσεων –όχι μόνον για ταμειακούς, αλλά για επενδυτικούς λόγους, σταθερό φορολογικό περιβάλλον, αλλά και διαρθρωτικές αλλαγές θα πρέπει να είναι η προτεραιότητες της κυβέρνησης το επόμενο διάστημα. «Όχι άλλο ράβε-ξήλωνε στους φόρους», σημείωσε χαρακτηριστικά.

Το κράτος μπορεί να αποκομίσει περισσότερα από τα κέρδη των επιχειρήσεων, παρά από την αύξηση των φορολογικών συντελεστών, τόνισε μεταξύ άλλων στην ομιλία του ο πρόεδρος του ΣΘΕΒ, Αχιλλέας Νταβέλης, επισημαίνοντας ότι χρειάζεται, μεταξύ άλλων, άμεση αποκατάσταση της ρευστότητας του τραπεζικού συστήματος και ενίσχυση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας με επενδύσεις, από ελληνικά και ξένα κεφάλαια.

Τοποθετήσεις έκαναν ακόμη ο περιφερειάρχης Θεσσαλίας, Κώστας Αγοραστός, ο οποίος σημείωσε ότι η χώρα χρειάζεται μια παραγωγική επανάσταση, αλλά και ο εκτελεστικός αντιπρόεδρος του ΣΕΒ, Κώστας Μπίτσιος.

Στο πλαίσιο της συνέλευσης τιμήθηκαν οι πρώην πρόεδροι του ΣΘΕΒ, Ηλίας Βαλαβάνης, Ευριπίδης Χαρμάνης, Νικόλαος Ρώμνιος και Απόστολος Δοντάς, ενώ το «παρών» έδωσαν εκπρόσωποι των φορέων, καθώς και του επιχειρηματικού κόσμου της Θεσσαλίας.

Πρόεδρος της Γενικής Συνέλευσης ήταν ο πρόεδρος της Συνεταιριστικής τράπεζας Θεσσαλίας Τάσος Λάππας.

Μαρία Μίχου

Η Ομιλία του Προέδρου του ΣΘΕΒ κ. Αχιλλέα Νταβέλη

Αγαπητοί Συνάδελφοι, εξέχοντα μέλη της Επιχειρηματικής Κοινότητας της Θεσσαλίας 

Ευχαριστούμε θερμά που είστε μαζί μας απόψε στην ετήσια συνέλευση των μελών του ΣΘΕΒ.

Όπως αντιλαμβανόμαστε ο επιχειρηματικός κόσμος της Θεσσαλίας παρακολουθεί με αυξημένη ανησυχία την εξέλιξη της οικονομικής κρίσης στη χώρα μας και τις επιπτώσεις της στην ελληνική οικονομία γενικότερα.

Οι συζητήσεις για το «ποιος φταίει» για τη σημερινή κατάσταση της Ελλάδας είναι πλέον άγονες και χωρίς ουσία.  

Σαν σήμερα συμπληρώνονται επτά χρόνια από την προσφυγή της Ελλάδας στον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης, αυτό που ονομάστηκε μνημόνιο. Το ημερολόγιο έδειχνε 23 Απριλίου 2010 όταν ξεκινούσε ο «γολγοθάς» της Ελλάδας.

Με φόντο το πανέμορφο Καστελόριζο, ο τότε πρωθυπουργός κ. Γιώργος Α. Παπανδρέου επικαλούμενος τη σωτηρία της Ελλάδος, παρέδιδε τη χώρα στην αγκαλιά του ΔΝΤ.

Η Ελλάδα ήταν η πρώτη χώρα της Ευρωζώνης που εισήχθη στην εντατική των μνημονίων. Πιθανότατα θα είναι η τελευταία που θα πάρει εξιτήριο χωρίς αναγκαστικά να έχει θεραπευθεί.

Επτά χρόνια... τίποτε δεν έχει αλλάξει και τίποτε δεν είναι όπως παλιά.  Η οικονομία και η χώρα βρίσκεται σε μια κρίσιμη καμπή.

Το χρέος βρίσκεται σταθερά πάνω από 300 δισ. ευρώ, η πραγματική ανεργία κινείται σχεδόν στα επίπεδα του 30%, ενώ πάνω από 600 χιλ. Έλληνες μετανάστευσαν στο εξωτερικό εντός της  επταετίας, με τουλάχιστον 200 χιλιάδες να είναι νέοι, μορφωμένοι, εξαιρετικοί επιστήμονες, δηλαδή εκείνοι που υπό φυσιολογικές συνθήκες θα έπρεπε να σηματοδοτήσουν το μέλλον της Χώρας.

Το ιδιωτικό χρέος, δηλαδή οι οφειλές των πολιτών σε εφορίες, ταμεία, τράπεζες έχει εκτοξευτεί σε επίπεδα πολύ πάνω από το ετήσιο ΑΕΠ, περίπου 220 δισ. 

Τα κόκκινα δάνεια ξεπέρασαν τα 110 δισ. χωρίς εν τούτοις Τράπεζες και Πολιτεία να έχουν λύση ως προς την Διαχείρισή τους, οι ληξιπρόθεσμες οφειλές είναι κοντά στα 87 δισ. ενώ άλλα 15 δισ. είναι τα χρέη προς τα Ταμεία.

Όλα τα μακρο-οικονομικά μεγέθη επιδεινώθηκαν, ενώ δύσκολα μπορούν να μετρηθούν οι κοινωνικές επιπτώσεις, η εθνική κατάθλιψη, αλλά και η δυσκολία στην καθημερινότητα. Πάνω από 1,6 εκατ. Έλληνες ζουν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας, ένα ποσοστό πάνω από 15%, όταν προ κρίσης ήταν μόλις 2,2%.

Δυστυχώς για την Κοινωνία και μεσούσης της κρίσεως παρατηρούμε πέραν των δυσμενών προαναφερθέντων την προσθήκη στο λεξιλόγιο της καθημερινότητάς μας της λέξεως «πλεόνασμα».

Θα πρέπει επιτέλους να αντιληφθούν οι Πολιτικοί μας ότι σε συνθήκες ακραίας κοινωνικής δοκιμασίας το ψέλισμα και μόνο της λέξεως «πλεόνασμα» αποτελεί ύβρη.

Επτά χρόνια μετά, η επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα βρίσκεται σε ημιθανή κατάσταση με εκατοντάδες χιλιάδες λουκέτα.

Τα προβλήματα που δυσχεραίνουν την επιχειρηματική δραστηριότητα στη Θεσσαλία αλλά και γενικότερα στη Χώρα είναι σε όλους γνωστά πλέον :

• Η μεγάλη πτώση στον κύκλο εργασιών των επιχειρήσεων από τη ραγδαία επιδείνωση της ζήτησης

• Η έλλειψη ρευστότητας στην αγορά και η έκταση του φαινομένου των ακάλυπτων επιταγών 

• Η υψηλή φορολόγηση των επιχειρήσεων σε όλες τις εκφάνσεις της 

• Οι καθυστερήσεις πληρωμών από το Δημόσιο προς τις επιχειρήσεις αλλά και την Κοινωνία (Καθυστέρηση απόδοσης συντάξεων και εφάπαξ) για να μπορούν τα Κόμματα όταν κυβερνούν να ευαγγελίζονται «τα πλεονάσματα»

• Πάγια διαρθρωτικά προβλήματα, όπως η γραφειοκρατία, η πολυνομία, ο αθέμιτος ανταγωνισμός (κυρίως λόγω της καθυστέρησης στη διαχείριση των κόκκινων δανείων)  και ο κρατικός παρεμβατισμός .

Επτά χρόνια μετά η Τρόικα είναι εδώ, έχει μετονομαστεί σε «δανειστές», «Θεσμοί», «κουαρτέτο» και το ΔΝΤ που δαιμονοποιήθηκε όλα αυτά τα χρόνια συνεχίζει να παίζει κομβικό ρόλο στις διαπραγματεύσεις και να καθορίζει τα μέτρα λιτότητας που επιβάλλονται κατά καιρούς.

Η Ελλάδα συνεχίζει να βρίσκεται σε καθεστώς μνημονίου, συνεχούς επιτήρησης, με προϋπολογισμούς απολύτως ελεγχόμενους, με συνεχείς μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, με δραματικές περικοπές κονδυλίων σε υγεία, παιδεία, κοινωνική προστασία.

Το γεγονός ότι φθάσαμε έως εδώ αποδεικνύει ότι χάσαμε τον προσανατολισμό μας σαν κοινωνία και από παραγωγοί και δημιουργοί γίναμε καταναλωτές με δανεικά.

Θεσμικά δεν είναι η θέση μας να αποδώσουμε ευθύνες. Αυτό, εξάλλου, κάνουν οι πολίτες στις εκλογές. Όμως, στο πλαίσιο της ιδιότητας του ΣΘΕΒ, ως κοινωνικού εταίρου, έχουμε δικαίωμα, χρέος και ευθύνη να παρεμβαίνουμε και να αναλαμβάνουμε πρωτοβουλίες που αντιστοιχούν στον θεσμικό και ουσιαστικό κοινωνικό μας ρόλο.

Η ελληνική οικονομία βρίσκεται σε ύφεση, από την οποία για να εξέλθουμε πρέπει να προσπαθήσουμε πολύ. Η εξέλιξη αυτή δεν είναι απλά η επίπτωση της διεθνούς κρίσης στη χώρα μας. Είναι το αποτέλεσμα χρόνιων διαρθρωτικών προβλημάτων που δεν επιλύσαμε, ως κοινωνία, ως Xώρα. Προβλημάτων τα οποία έχουν καθηλώσει την ανταγωνιστικότητα της χώρας και υπονομεύουν τη δημοσιονομική αλλά και κοινωνική σταθερότητα.

Προς την κατεύθυνση αυτή απαιτούνται άμεσα μια σειρά βελτιώσεων, στο επιχειρηματικό περιβάλλον, στη λειτουργία των αγορών, στη δημόσια διοίκηση, στο εκπαιδευτικό σύστημα. Γιατί το έλλειμμα ανταγωνιστικότητας της χώρας μας είναι πολύ σημαντικότερο από το δημόσιο χρέος, που τόσο μας απασχολεί τελευταία. 

Χρειάζεται μία νέα πολιτική για την οικονομία και την κοινωνία. Ήρθε η ώρα να δώσουμε έμφαση στην αναπτυξιακή πρωτοβουλία και να ενισχύσουμε εκείνους που τολμούν, καινοτομούν κι επενδύουν.

Η Κυβέρνηση πρέπει επιτέλους να εκπέμψει ισχυρά και έμπρακτα μηνύματα ότι είναι ανοιχτή στις επενδύσεις και φιλική στην επιχειρηματικότητα. 

Το Κράτος μπορεί να αποκομίσει πολύ περισσότερα έσοδα από τα κέρδη των επιχειρήσεων από ότι με την αύξηση των φορολογικών συντελεστών. 

Όλη η κοινωνία έχει υποχρέωση κι ευθύνη να συμβάλει στην ανόρθωση της χώρας. 

Η χώρα χρειάζεται ένα άλλο μείγμα δημοσιονομικής πολιτικής που θα δίνει έμφαση στη σταδιακή μείωση των φορολογικών συντελεστών σε συνδυασμό με μια στοχευμένη μείωση των κρατικών δαπανών».

Πρώτη, και κατ’ εξοχήν υπεύθυνη, η πολιτική ηγεσία θα πρέπει επιτέλους να εργασθεί άμεσα για να δημιουργήσει ένα σύγχρονο και ανταγωνιστικό πλαίσιο που θα ευνοήσει την επιχειρηματική δράση με εθνικά χαρακτηριστικά και υπερκομματική συνείδηση.

Δεύτερη, η επιχειρηματική τάξη της χώρας, που πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι η ανάπτυξη θα προέλθει από την καινοτομία και το σύγχρονο τρόπο σκέψης κι όχι από τις επιδοτήσεις , τις ανομίες και τις κρατικοδίαιτες δραστηριότητες. 

Τρίτοι, οι εργαζόμενοι και οι εκπρόσωποι των Φορέων τους θα πρέπει χωρίς ίχνος λαϊκισμού, να συνειδητοποιήσουν ότι οι συνθήκες της Ελληνικής οικονομίας απαιτούν ειλικρινή διάλογο για  τις εργασιακές σχέσεις με ευελιξία αλλά και  ταυτόχρονη διασφάλιση των υφιστάμενων θέσεων εργασίας και τη δημιουργία πολλών νέων.

Παρά την ύπαρξη τόσων εμποδίων, παρεμβάσεων και πολυνομίας, οι ελληνικές επιχειρήσεις μπορούν ακόμη να δημιουργούν και έστω και μ’ αυτούς τους χαμηλούς ρυθμούς να επεκτείνονται. 

Κι επειδή πάντα σε περιόδους κρίσεων υπάρχει μία γενικότερη κινητοποίηση και δημιουργία ευκαιριών για θετική αλλαγή και για την διόρθωση των κακώς κειμένων, θεωρούμε ότι το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας θα συνειδητοποιήσει σύντομα την κατεύθυνση προς την οποία πρέπει να κινηθεί. 

Απαραίτητη προϋπόθεση για την επιστροφή στην ανάπτυξη είναι η άμεση αποκατάσταση της ρευστότητας του ελληνικού τραπεζικού συστήματος. Να υπάρχει ένα συνολικό μεταρρυθμιστικό σχέδιο με πρώτιστο σκοπό τη διευκόλυνση του επιχειρείν και την προσέλκυση επενδύσεων.

Με τη διασφάλιση μιας σταθερής ανάπτυξης και οι λύσεις θα είναι μόνιμες και η κοινωνική συνοχή θα διασφαλιστεί. Πρωταρχικό ρόλο για την παραγωγική ανασυγκρότηση πρέπει να έχει η ιδιωτική πρωτοβουλία, μέσα από ιδιωτικές επενδύσεις, βοηθούμενες από παραγωγικές ξένες επενδύσεις, που είναι απαραίτητες για την ανάπτυξη, καθώς τα δικά μας εγχώρια κεφάλαια δεν επαρκούν για να τη χρηματοδοτήσουν.  

Αν θέλουμε να αναζωογονήσουμε την αναπτυξιακή πρωτοβουλία, χρειαζόμαστε ένα σύγχρονο και ανταγωνιστικό πλαίσιο, που θα ευνοήσει την επιχειρηματική δράση.  

Αν θέλουμε να εξασφαλίσουμε αναπτυξιακή προοπτική, πρέπει να σχεδιάσουμε έναν «νέο χάρτη ανάπτυξης και ανταγωνιστικότητας». 

Στη σημερινή Ευρώπη η επιχειρηματικότητα κατέχει κεντρική θέση στις δομές της οικονομίας και της κοινωνίας καθώς είναι θεμελιώδης ο ρόλος της στην ανάπτυξη και την κοινωνική συνοχή. 

Αυτή η σύγκλιση μπορεί και πρέπει να αποτελέσει τη βάση «εκκίνησης» όλων των υπεύθυνων πολιτικών και κοινωνικών φορέων για να ξεπεράσουμε τις χρόνιες παθογένειες της κοινωνίας μας που για δεκαετίες, αποφύγαμε να αντιμετωπίσουμε. 

Κυρίες και κύριοι,

Θεωρούμε πατριωτικό χρέος η αποφράδα ημέρα της 23ης Απριλίου 2010 να καθιερωθεί ως ημέρα μνήμης του Ελληνικού λαού κατά της δημαγωγίας και του λαϊκισμού, που ως τελικό αποτέλεσμα είχε την υποθήκευση του κοινωνικού πλούτου άγνωστο για πόσες γενεές και με συνέπειες απρόβλεπτες.

Και για να είμαστε ιστορικά δίκαιοι και ειλικρινείς, η σημειολογική απέχθεια μεταξύ του γενναίου και ακριτικού Καστελόριζου και του πρώτου εν τάξει μνημονίου, μπορεί να χαράχθηκε ανεξίτηλα στην μνήμη μας αλλά δυστυχώς για μας σύντομα διαπιστώσαμε στην εξέλιξη του επταετούς δράματος ότι στην Χώρα μας μέχρι και σήμερα σταθερά το κομματικό συμφέρον ήταν μπροστά από το εθνικό.

Χρονικά, τουλάχιστον από τον ορισμό της εκσυγχρονισμένης και δυνατής Ελλάδας το 1999 ως ηγέτιδα Βαλκανική δύναμη μέχρι και τις μέρες μας ζήσαμε τη σταδιακή κατάρρευση μιας κοινωνίας εν υπνώσει.

 Ποιος ξεχνά τη φρενίτιδα μιας παραπλανημένης κοινωνίας στον ναό του τζόγου που λεγότανε Ελληνικό Χρηματιστήριο;

 Ποιος ξεχνά τη θριαμβευτική έλευση του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος του πανίσχυρου βιομηχανικού Βορρά που με το καλημέρα προκάλεσε σωρεία ανατιμήσεων σε μια οικονομία σταδιακά αντιπαραγωγική  και αποβιομηχανοποιημένη;  

 Ποιος ξεχνά τον αλόγιστο υπερδανεισμό των Ελλήνων με σκοπό την κατανάλωση και όχι την δημιουργία;

 Ποιος ξεχνά την υπερδιόγκωση όλων των Κρατικών δαπανών για την εξυπηρέτηση του κομματικού και όχι του Εθνικού συμφέροντος; 

 Ποιος ξεχνά από το 2009 και μετά την αποθέωση της πολιτικής δημαγωγίας με στόχο την κομματική εναλλαγή θυσιάζοντας στο βωμό των Κομμάτων τον ίδιο τον Ελληνικό λαό; 

Το μοναδικό πλαίσιο εξυγίανσης και ανάκαμψης της πολύπαθης Ελληνικής οικονομίας είναι εκείνο που θα επιτρέψει στον επιχειρηματία να υλοποιήσει το στρατηγικό του όραμα και στους ανθρώπους της παραγωγής και των εξαγωγών να δώσουν στις ελληνικές επιχειρήσεις εκείνο το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα που χρειάζονται για τις Αγορές. 

Στο χέρι μας είναι να αναστρέψουμε την κατάσταση προσπαθώντας περισσότερο, εμπιστευόμενοι ο ένας τον άλλον. Την κρίση θα την ξεπεράσουμε επιτυχώς μόνο εάν ενωμένοι μέσα από δράσεις και συνέργιες αλλά και γενναίο συν-ανταγωνισμό (co-competition) αποκτήσουμε κοινή στρατηγική εξόδου και την ακολουθήσουμε με προσήλωση και συνέπεια. 

Εύκολες λύσεις δεν υπάρχουν για το ελληνικό πρόβλημα. Υπάρχουν όμως σωστές λύσεις και σωστές προσεγγίσεις. Περιμένουμε από όσους έχουν την ευθύνη και την νομιμοποίηση των πράξεων να κινηθούν άμεσα. Αυτά περιμένουμε από  τους θεσμούς και το Ελληνικό πολιτικό σύστημα.

Από πλευράς μας, θα κάνουμε ότι περισσότερο μπορούμε και θα στηρίξουμε κάθε προσπάθεια προς τη σωστή κατεύθυνση. Η χώρα μας δικαιούται και αξίζει αξιόπιστες και διατηρήσιμες λύσεις. Η κοινωνία και η οικονομία μας δικαιούνται να πιστέψουν σε ένα αξιόπιστο όραμα για το μέλλον.

Και λέμε αξιόπιστο και ρεαλιστικό λαμβάνοντας πάντα υπόψιν μας τη σκληρή πραγματικότητα. Σε μια παγκοσμιοποιημένη κοινωνία και οικονομία εκείνοι που ονειρεύονται την εφαρμογή ενός παγκόσμιου σεισάχθειου ή Ιωβηλαίου έτους για την οικονομία με συνέπεια την μαγική κατάργηση όλων των χρεών συμπεριλαμβανομένων και του Ελληνικού, ας το σκεφτούν καλύτερα. Γιατί είναι πολύ καλό για να είναι αληθινό.

Οι νόμοι του Σόλωνος τον 6ο π.Χ αιώνος  περί σεισάχθειας, καθώς και η γνωστή παράδοση μέσα από την θρησκεία των Ιουδαίων για υποχρεωτική διαγραφή όλων των χρεών κάθε 50 έτη  αλλά δυστυχώς μόνο για τους Ομόθρησκούς τους, απέχουν τραγικά από την πραγματικότητα της εποχής μας.

Κυρίες και Κύριοι,

Ο ΣΘΕΒ γιορτάζοντας φέτος τα 60 του χρόνια, αναδεικνύει διαχρονικά το στοιχείο της υπευθυνότητας και της συλλογικότητας, που όλοι οφείλουμε να επιδεικνύουμε, ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσης.

Αυτή τη στάση υποσχόμαστε ότι θα συνεχίσουμε να τηρούμε, αποτελώντας ένα πυλώνα αξιοπιστίας, συλλογικότητας, σταθερότητας και αισιοδοξίας.

Αισιοδοξία, όμως, δεν σημαίνει απαραίτητα ιστορική λήθη κυρίως όταν τα γεγονότα που μας στιγματίζουν και καθορίζουν το μέλλον μας δυσμενώς, είναι στον ιστορικό κύκλο τόσο κοντά.

Γι’ αυτό αγαπητοί συνάδελφοι, Κυρίες και Κύριοι, όπως εύστοχα συνηθίζουν να λένε οι Κύπριοι αδελφοί μας ας δηλώσουμε όλοι μας περίτρανα στην επέτειο της ιστορικής άλωσης της οικονομίας μας:  ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ!  

(* προβολή τριών βίντεο με σχόλια)

Σας ευχαριστώ πολύ για την προσοχή σας.