Του Γιώργου Μπάμπου*
Η εύρεση προσωπικού αποτελεί τον υπ αριθμόν ένα κίνδυνο στην ανάπτυξη του τουρισμού τα επόμενα χρόνια. Καθημερινά βλέπουν το φώς μελέτες για την έλλειψη εργαζομένων στον τουρισμό σε διάφορες χώρες όπως Αγγλία Κύπρος Αυστρια που θα έχουν σαν αποτέλεσμα την δυσκολία της πλήρης λειτουργίας ξενοδοχειακών μοναδων. Μπορείτε να φανταστείτε να υπάρχει ζητηση για δωμάτια να υπάρχουν δωμάτια αλλά να μην μπορούν να λειτουργήσουν λόγω ελλειψης εργαζομένων;
Αυτό θα σημαίνει απώλεια εισοδημάτων για τους επιχειρηματίες το κράτος και όλους όσους εμπλέκονται με τον τουρισμό. Τα πρώτα σημάδια φάνηκαν την προηγούμενη χρονιά για να μην πω την τελευταία πενταετία που οι ακριβοί νησιωτικοί προορισμοί στην χώρα μας δούλευαν με Αλβανούς Βούλγαρους κατά 60 με 70%
Π.χ στο ξενοδοχείο στην Σαντορίνη -όπου εργαζόμουν το 2019 - το 70% ήταν αλλοδαποί χωρίς προς θεού να το λέω ρατσιστικά, ενώ οι μαθητές μου που κάνανε πρακτική σε 5στερο στην Κω μου λέγανε οτι το 70% ήταν Πακιστανοί, Αυγανοί και Σύριοι που δούλευαν οι περισσότεροι με εργατική παραβατικότητα.
Με την έλευση των αλλοδαπών την τελευταία δεκαπενταετία οι επιχειρηματίες -με την ανοχή του κράτους - βρήκαν την ευκαιρία να μειώσουν το λειτουργικό τους κόστος και να αυξήσουν τα κέρδη τους. Οι απαιτήσεις των αλλοδαπών σε σχέση με τους Έλληνες είναι ελάχιστες (Διαμονή: στοιβάζονταν σε δωμάτια η ακόμα και σε κοντέινερ. Διατροφή: καθημερινά υδατάνθρακες, μακαρόνια, ρύζι, πατάτα. Μισθοί: μικρότεροι - πολλοί ανασφάλιστοι)
Από την άλλη τα καλομαθημένα παιδία της υπερπροστατευτικής ελληνικής οικογένειας που ανέβηκε το βιοτικό της επίπεδο, έχουν πάψει να εργάζονται βολέυονται με το καθημερινο χαρτζιλίκι των γονέων η ακόμα και με τα επιδόματα απο το κράτος .
Αυτό ίσχυε την τελευταία δεκαετία για να φτάσουμε στην σημερινή χρονιά ορόσημο περιμένοντας μία εκρηξη τουριστικής ζήτησης απο την συσσώρευση των προηγόυμενων χρόνων λογω covid. Oι επιχειρηματίες εναγωνίως ψάχνουν έγκαιρα να κλείσουν προσωπικό για την έυρυθμη λειτουργία των επιχειρήσεων τους αλλά δυσκολέυονται και ίσως κάποιοι και να υπολειτουργήσουν.
Τι πρέπει όμως να αλλάξει; Πρώτα από όλα η νοοτροπία των επιχειρηματιών ξενοδόχων που πρέπει να καταλάβουν ότι η εργασία πρέπει να πληρωθεί καλά με κίνητρα και bonus στο τέλος της σαιζόν και άς έχουν λιγότερα κέρδη (η άποψη μου είναι ότι τα χρήματα αυτά θα επιστρέψουν σε αυτούς σε βάθος χρόνου).
Να πληρώσουν τις επιπλέον ώρες εργασίας γιατί, ας μην γελιόμαστε, όλοι μας που έχουμε δουλέψει σαιζόν ξέρουμε ότι δεν υπάρχει 8ωρο και πενθήμερη εργασία και σίγουρα αν αμοίβονταν κανονικά το επιπλέον κανέναν εργαζόμενο δεν θα ενοχλούσε.
Να δημιουργήσουν συνθήκες διαβίωσης σωστές (σωστή διατροφή, χώρους διαμονής σωστούς (εδώ θα ήθελα να συγχαρώ τον Μ. Ανδρώνη όπου στην Σαντορίνη κατασκευάζει ξενοδοχείο για τους εργαζόμενους του).
Πρέπει να καταλάβουν ότι με ποινικές ρήτρες αποχώρησης (καινούριο φρούτο που εμφανίστηκε στην Κρήτη και δεν ξέρω και αν στέκει νομοθετικά) δεν κρατάς και δεν βρίσκεις προσωπικό. Το ξενοδοχείο δεν είναι εργοστάσιο, έχει να κάνει με παροχή υπηρεσιών με χαμογελαστούς ευχάριστους και ξεκούραστους εργαζόμενους πρόθυμους να εξυπηρετήσουν και να πωλήσουν τις παροχές του ξενοδοχείου στους πελάτες.
Ζητούν διάβασα οι Κύπριοι ξενοδόχοι να επιτρέψει η Κυβέρνηση τους την εύκολη εισρροή εργαζομένων από Τρίτες Χώρες. Έτσι κύριοι νομίζετε ότι θα προσφέρετε ποιοτικό προιόν; Κάνετε λάθος το μόνο που θα λύσετε είναι πρόσκαιρα τα πρόβλημα σας . Το Κράτος αντί να επιδοτεί την μη εργασία να βρεί τρόπους να αυξήσει την επιδότηση και σε διάρκεια και σε ανταμοιβή αυτών που εργάστηκαν πάνω από 4 μήνες σαιζόν.
Τα κρατικά Ι.Ε.Κ και ιδιωτικά να τελειώνουν πιο γρήγορα τα μαθήματα, στις 15 Μαίου, και να αρχίζουν πιο αργά, στις 15 Οκτωβρίου, για να μπορούν τα παιδιά να κάνουν επαρκή πρακτική στα ξενοδοχεία .
Να μην δέχεται ο μαθητευόμενος σαν πρακτική το σέρβις σε καφέ πόλης αλλά σε ξενοδοχείο ή τουριστικό γραφείο.
Και τέλος θα ήθελα να αναφερθώ στους γονείς που η απότομη άνοδο του βιοτικού τους επίπεδου τούς έκανε υπερπροστατευτικούς δημιουργώντας μία γενιά τεμπέληδων και όχι ανέργων. Έχω ζήσει στα Ι.Ε.Κ που δίδασκα περιπτπωσεις να παίρνουν οι γονείς ώστε να ξυπνήσουμε τα παιδιά τους για να έρθουν για μάθημα γιατί φοβόντουσαν να τους πάρουν οι ίδιοι να τους ξυπνήσουν.
Υπάρχει περίπτωση αυτά τα παιδιά να μπορέσουν να αντέξουν την πίεση της εργασίας σε ένα ξενοδοχείο που δουλέυει σαιζόν;
Πρέπει οι γονείς να προτρέψουν τα παιδιά τους να εργαστούν στον τουρισμό γιατί εκεί θα πιεστούν , θα γνωρίσουν συμπεριφορές, και σίγουρα θα βγούν πιο δυνατοί αντί να τους βλέπουν στα τριάντα τους άνεργους.
Ο τουρισμός δίνει στα παιδιά μία ευκαιρία επαγγελματικής αποκατάστασης αρκεί να το τολμήσουν .
Και κλείνοντας θα ήθελα να κάνω μία ευχή «Να μην δούμε κλειστά ξενοδοχεία λόγω έλλειψης εργαζομένων»
*ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΑΜΠΟΣ
Δ/ΝΤΗΣ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟΥ
ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΙΕΚ ΤΜ. ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ
ΚΑΤΟΧΟΣ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΚΟΥ ΤΙΤΛΟΥ ΣΤΗΝ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΩΝ ΕΠΙΧ
