Σε ορισμένες οριακές στιγμές, κάτι πάει πολύ στραβά στις ελληνογερμανικές σχέσεις. Η Αθήνα δεν καταλαβαίνει καθόλου το Βερολίνο. Ο κ. Τσίπρας διαβάζει λάθος όσα διαδραματίζονται στη γερμανική πρωτεύουσα. Η στήριξη των Σοσιαλδημοκρατών και του υπουργείου Εξωτερικών είναι χρήσιμη, αλλά δεν παίζει τον καθοριστικό ρόλο. Κουμάντο κάνουν ο κ. Σόιμπλε και η γραφειοκρατία του υπουργείου Οικονομικών.

Η καγκελάριος τον έχει ανάγκη για να κρατήσει σε καταστολή τη δεξιά της πτέρυγα. Δεν θέλει το πρόβλημα που λέγεται Ελλάδα να βρεθεί προεκλογικά στο ραντάρ της. Ούτε όμως και πατάει πόδι στον κ. Σόιμπλε. Ο Γερμανός υπουργός μάς έχει μάθει καλά. Εχει γίνει εξπέρ στην ανεύρεση λογικοφανών δικαιολογιών που του επιτρέπουν να σκληραίνει τη στάση του πριν από κάθε κρίσιμη διαπραγμάτευση. Ο κ. Τσίπρας κάνει ενίοτε το λάθος να του δίνει, χωρίς λόγο, τις δικαιολογίες που ζητάει. Δήλωσε, για παράδειγμα, πως αν η κυβέρνηση δεν εξασφαλίσει το χρέος, θα ακυρωθεί η εφαρμογή των μέτρων που μόλις ψηφίστηκαν. Βούτυρο στο ψωμί του κ. Σόιμπλε, από κάθε άποψη. Η δικαιολογία ότι «έπρεπε να το πει για να ικανοποιήσει το κομματικό ακροατήριο και τους βουλευτές» δεν πιάνει. Και επειδή, κατά το γνωστό στερεότυπο, οι Γερμανοί είναι από τον Αρη και εμείς από την Αφροδίτη, αρχίζουν οι εξηγήσεις και οι παρεξηγήσεις.

Οι Γερμανοί παίρνουν στα σοβαρά και στην κυριολεξία ένα σύνηθες ελληνικό πολιτικό «πυροτέχνημα». Εμείς το θεωρούμε ρουτίνα... Στην καρδιά της τωρινής παρεξήγησης βρίσκονται οι διαφορετικές προσδοκίες των δύο πλευρών για το πότε θα έλθει η περίφημη ρύθμιση του χρέους. Οι Γερμανοί επιμένουν ότι αυτό θα συμβεί μετά τις εκλογές τους και μετά το τέλος του προγράμματος, στα μέσα του 2018. Η Αθήνα την περίμενε τώρα και γι’ αυτό είχε δεχθεί πιο σκληρούς όρους, σαν και αυτούς που ζητούσε το ΔΝΤ. Ο κ. Τσακαλώτος συνειδητοποίησε προχθές το βράδυ ότι έχει δεχθεί τους όρους του ΔΝΤ χωρίς μείωση χρέους. Εδώ βρισκόμαστε τώρα, αλλά και στο παρελθόν. Με τους πολιτικούς μας να έχουν σηκώσει ψηλά τον πήχυ και τώρα να τον κοιτούν, από κάτω. Φταίει το ότι είναι χαμένοι στη μετάφραση με το Βερολίνο ή μήπως οι επαγγελματίες αισιόδοξοι των Βρυξελλών που μεταφέρουν την εικόνα που θέλουν; Μοιάζουν, πάντως, όλοι να εργάζονται για λογαριασμό του κ. Σόιμπλε και του απώτερου σχεδίου του. Οποιο και αν είναι αυτό... 

Αλέξης Παπαχελάς (Καθημερινή)