Η Λώρη Κέζα υπήρξε για χρόνια μία από τις πιο αξιόλογες αρθρογράφους του Βήματος. Ο ΔΟΛ ως γνωστόν, βρίσκεται υπό κατάρρευση, και η ίδια πήρε τα παιδιά της και μετανάστευσε στον Καναδά. Η γνωστή δημοσιογράφος ανέβασε στο facebook το πρώτο της άρθρο και αναφέρεται σε απλά καθημερινά πράγματα με τα οποία έρχεται αντιμέτωπη και κάνει μία σύγκριση… με την Ελλάδα.

"Πρώτες μέρες και ασχολούμαι με τα εντελώς πρακτικά. Με μια απλή αίτηση έχω αριθμό κοινωνικής ασφάλειας, που μου επιτρέπει να εργαστώ και με ένα απλό τηλεφώνημα άνοιξε ο φάκελος για κάρτα νοσηλείας, για εμένα και τα παιδιά. Συγκριτικά να πω ότι πριν από 14 μήνες ζήτησα μια βεβαίωση ενσήμων από τον ασφαλιστικό μου φορέα ΕΤΑΠ-ΜΜΕ, την οποία δεν έλαβα ποτέ. Αυτό το θεωρούμε μια κανονικότητα στην Ελλάδα, να μην μας εξυπηρετούν οι υπάλληλοι που πληρώνονται για να μας εξυπηρετούν. Ήθελα και μια βεβαίωση από το ΙΚΑ αλλά οι ουρές σχηματίζονται από τα ξημερώματα. Έχω κάτι ένσημα ΙΚΑ σαν γραμματόσημα, σε καρτέλες, συλλεκτικής αξίας. Δεν είμαι βέβαιη ότι θα έχουν περαστεί κάπου ηλεκτρονικά ώστε να αποδεικνύεται πόσα χρόνια δούλεψα και πού.

Ψάχνοντας για σπίτι στη Μονρεάλη, διαπιστώνω ότι τα περισσότερα συμπεριλαμβάνουν στο ενοίκιο τα έξοδα θέρμανσης. Και είναι ένα σταθερό ποσό, το οποίο μπορείς να υπολογίσεις στο μηνιαίο προϋπολογισμό. Δεν θα ξεπεράσω ποτέ το αίσθημα αδικίας, τη ναυτία που μου προκάλεσαν οι τελευταίοι λογαριασμοί ΔΕΗ, υψηλότεροι από το βασικό μισθό. Τι κάναμε σε αυτό το σπίτι πια; Πλενόμασταν με ζεστό νερό και βάζαμε ένα φαγάκι στο φούρνο. Δεν θα ξεχάσω ούτε τη γειτόνισσα που έκλαψε βλέποντας τον λογαριασμό του ρεύματος. Και αυτό έγινε μια κανονικότητα στην Ελλάδα, να μην μπορούμε να ανταπεξέλθουμε στην πληρωμή αγαθών. Είναι αγαθό η ενέργεια, δεν είναι μοκασίνι Prada αλλά αυτό το ξέχασε η Αριστερά της Συμφοράς. Συνηθίσαμε να μας εξαπατούν, το δεχτήκαμε, από τότε που ο Βενιζέλος επινόησε το Ειδικό Τέλος Ακινήτων, που με δόλιο τρόπο εισέπραξε μαζί με το ρεύμα. Πήραν τότε από κάθε σπιτικό έναν μισθό, τάχα μου για την αλληλεγγύη στους ανέργους. Αυτά τα χρήματα δεν αποδόθηκαν ποτέ σε ευπαθείς ομάδες, μπήκαν απλά στον κρατικό κουμπαρά. Δεν αποδόθηκαν ποτέ στον ΟΑΕΔ και κανείς δεν τιμωρήθηκε για την εθνική εξαπάτηση.

Καθώς είναι καναδή υπήκοος δεν υπάρχει εδώ υπηρεσία νταντέματος_ για όσους μεταναστεύουν, υπάρχουν δομές που τους κατευθύνουν σε κάθε βήμα. Ψάχνω λοιπόν μόνη μου τον τρόπο να αποκτήσω τον αντίστοιχο ΑΦΜ ώστε να γίνω και φορολογικός κάτοικος. Σημειολογικά να πω ότι η «δήλωση εισοδήματος» εδώ λέγεται «δήλωση επιστροφής φόρου». Είναι ανακουφιστικό και μόνο που το βλέπω διατυπωμένο έτσι. Δεν θα ξεπεράσω ποτέ το αίσθημα αδικίας κάθε φορά που άνοιγα τον φάκελο της εφορίας τα τελευταία χρόνια, ειδικά για τον εντελώς κερατιάτικο φόρο ακινήτων. Με πληρωμένο ήδη το φόρο μεταβίβασης, με ποσοστό επί των ενοικίων, αποδεχτήκαμε τον αλλοπρόσαλλο ΕΦΚΑ. Για να καλύψουμε την τρύπα που άφησαν οι λήσταρχοι δημόσιοι λειτουργοί και τα τσιράκια τους.

Δεν μπορώ να μην τα δω συνδυαστικά όλα αυτά, εννοώ συνδυαστικά με τη δουλειά μου. Ο Γιάννος Παπαντωνίου, που ελέγχεται τώρα ξανά, είχε τηλεφωνήσει στο διευθυντή της εφημερίδας ζητώντας τα ρέστα επειδή έγραψα ότι είναι «ξεχασιάρης»_ του είχε διαφύγει το 1.200.000 ευρώ στην Ελβετία, δεν το δήλωσε στο πόθεν έσχες. Ο Νίκος Καρατζάς, ιδιοκτήτης των βιβλιοπωλείων «Ιανός» προχωρά στη δικαστική δίωξή μου επειδή έγραψα ότι καταδικάστηκε πρωτόδικα για συμμετοχή στο σκάνδαλο Τσοχατζόπουλου. Έπρεπε δηλαδή να συνεχίσω να πληρώνω τους παράλογους φόρους μου χωρίς να αναφέρομαι στα πραγματολογικά δεδομένα της πολιτικής ζωής. Οι αρθρογράφοι δεν κάνουμε αποκαλύψεις. Σχολιάζουμε τα γεγονότα. Αυτό έκανα, σχολίαζα δημοσιευμένα γεγονότα. Για να είμαι ήσυχη έπρεπε να σχολιάζω τα λαχούρια του Βαρουφάκη και σουτιέν της Περιστέρας. Δεν θα είμαι ήσυχη όμως: 7609 χιλιόμετρα μακριά, δεν είναι μακριά, είναι ένα κλικ.

Την καλημέρα μου".