Την χειρότερη οικονομική περίοδο της σύγχρονης ιστορίας τους διάγουν οι τσιγγάνοι στη χώρα μας. Το παρεμπόριο και οι δουλειές του ποδαριού έχουν λιγοστέψει ενώ η πελατειακή τους βάση, η οποία αποτελείται κυρίως από ανθρώπους της υπαίθρου, έχει περιοριστεί δραματικά. Με άλλα λόγια οι δουλειές για την συμπαθή αυτή μειονότητα που έχει τις ρίζες της στις μακρινές Ινδίες, δεν πάνε καθόλου καλά.
Το χειρότερο όμως, μας έλεγε φίλος της στήλης που παρατηρεί τα δρώμενα στον τσιγγάνικο οικισμό των Σοφάδων στην Καρδίτσα, είναι ότι οι εξελίξεις στην τεχνολογία τους ωθούν ολοένα και βαθύτερα στο περιθώριο.
Το μορφωτικό τους επίπεδο αρκούσε έως τώρα μέχρι του σημείου να πουλάνε και να αγοράζουν με τα μετρητά στην τσέπη. Η χρήση των τραπεζικών καρτών, οι υποχρεωτικές πληρωμές μέσω τραπεζικού λογαριασμού και η εισαγωγή του P.O.S. στις καθημερινές συναλλαγές, δημιουργούν τεράστια προβλήματα στη ζωή τους.
Η πολιτεία απέτυχε να τους εκπαιδεύσει, να τους επιμορφώσει και να τους εντάξει με καλύτερους όρους στην κοινωνία, παρά τα κονδύλια που κατά καιρούς διατέθηκαν.
Το αποτέλεσμα είναι για όλους μας δραματικό. Ολοένα και περισσότεροι ρομά εγκαταλείπουν τις πλαστικές καρέκλες, τα καρπούζια, τα παλιοσίδερα και στρέφονται ολοένα και περισσότερο στο εμπόριο ναρκωτικών και στις ληστείες. Η ανάγκη για βιοπορισμό και η έλλειψη ηθικών αντιστάσεων τους εξωθεί στην σκληρή παραβατικότητα με την οποία κάποτε οι κοινότητές τους στην Ελλάδα δεν ήθελαν να έχουν σχέση.
Το παράδειγμα στο Ζεφύρι της Αττικής είναι το χαρακτηριστικότερο στη χώρα μας, χωρίς να υποβαθμίζονται ανάλογες μικρότερες εστίες στην περιοχή της Θεσσαλίας.
Η Ελληνική πολιτεία, εν προκειμένω η κυβέρνηση και η κάθε κυβέρνηση έχουν υποχρέωση να φροντίσουν περισσότερο για να καλυτερέψει η καθημερινότητα των τσιγγάνων.
Το αποτέλεσμα της αδράνειας το βλέπουμε. Τα δικά τους αδιέξοδα μετατρέπονται σε προβλήματα της Ελληνικής κοινωνίας…
Κώστας Τόλης
*Ως προς τον τίτλο σπεύδουμε να διευκρινίσουμε ότι οι τσιγγάνοι έχουν την αμέριστη συμπάθειά μας αλλά δεν μας ταιριάζει η γλωσσική υποκρισία.