Ο Αύγουστος αποδείχθηκε ότι δεν ήταν ένα καλοκαιρινό διάλειμμα για τις χρηματιστηριακές αγορές. Οι μετοχές κινήθηκαν πάνω-κάτω, στο έλεος των τελευταίων ειδήσεων για την υγεία της παγκόσμιας οικονομίας ή με βάση τα σχόλια του Ντόναλντ Τραμπ αυτή την εβδομάδα για πιθανή ανακωχή στον εμπορικό πόλεμο ΗΠΑ-Κίνας.

Εν τω μεταξύ, οι αποδόσεις στα γερμανικά bunds και άλλα κυβερνητικά ομόλογα μεγάλων κρατών κινούνται σταθερά χαμηλότερα, καθώς αυξάνουν οι τιμές τους. Αυτό έχει λειάνει τα διαπιστευτήριά τους όχι μόνο ως «ασφαλή παράδεισο» σε αβέβαιους καιρούς, αλλά επίσης ως μέσο για να βγάλουν λεφτά οι επενδυτές που τα αγόρασαν και τα διακράτησαν.

Υπάρχουν, βέβαια, καλοί λόγοι για να είναι τόσο χαμηλές οι αποδόσεις των Bund, όπως η έλλειψη προσφοράς από μια χώρα που ταχύτατα μειώνει τη σχέση χρέος προς ΑΕΠ και τις τεράστιες ποσότητες ομολόγων που έχουν ήδη αγοραστεί από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Υπάρχει επίσης η πεποίθηση ότι η Ευρώπη οδηγείται σε μια προφανώς μόνιμη κατάσταση χαμηλών επιτοκίων και χαμηλού πληθωρισμού, όπως η Ιαπωνία.

Οι επενδυτές, όμως, πρέπει να είναι προσεκτικοί για το εύρος της προσδοκίας περαιτέρω τόνωσης από την κεντρική τράπεζα που έχει ήδη τιμολογηθεί στα bunds, αλλά και σε όλη την ευρωζώνη.

Αυτές οι ελπίδες λίγο περιορίστηκαν από την ίδια της ΕΚΤ. Από την ομιλία του Μάριο Ντράγκι στην Πορτογαλία τον Ιούνιο, έως τα σχόλια του μέλους του Δ.Σ. Ολι Ρεν αυτό τον μήνα, ότι η τόνωση θα ξεπεράσει τις προσδοκίες των επενδυτών, είναι δύσκολο να πιστέψεις ότι οτιδήποτε άλλο από ένα τεράστιο πακέτο τόνωσης έχει τώρα περιληφθεί στις αποδόσεις των ομολόγων της ευρωζώνης.

Αυτό όμως, αφήνει πολύ χώρο για απογοητεύσεις από την σύνοδο της ΕΚΤ το Σεπτέμβριο. Οι χαράκτες πολιτικής, εν τέλει, έχουν επίγνωση της ζημιάς που προκαλεί στις εμπορικές τράπεζες, που δανείζονται βραχυπρόθεσμα και δανείζουν μακροπρόθεσμα, μια τόσο «ίσια» καμπύλη επιτοκίων. Η αυξημένη ζήτηση για μακρύτερης λήξης κυβερνητικά ομόλογα (που στην περίπτωση της Γερμανίας είναι ήδη ελάχιστα), μέσω νέα ποσοτικής χαλάρωσης, απλά θα χειροτερέψει το πρόβλημα.

«Δεν τους βλέπω [την ΕΚΤ] να προχωρά σε QE στα κρατικά ομόλογα», δήλωσε η Αννα Ραϊτσεβα, ιδρυτής και επικεφαλής επενδύσεων του hedge fund «Sonya Capital Management» που εδρεύει στη Νέα Υόρκη, επικαλούμενη την έλλειψη αποζημίωσης που αντιμετωπίζουν οι επενδυτές για τη διακράτηση μακροπρόθεσμων ομολόγων. Το σχήμα της καμπύλης «επιδεινώνει την ικανότητα των τραπεζών να δανείζουν χρήματα και να κερδίζουν, και πλήττει την ανάπτυξη», δηλώνει.

Οι εξαιρετικά χαμηλές αποδόσεις των γερμανικών ομολόγων φαίνεται να δικαιολογούνται από αυτές που υπάρχουν αλλού. Όταν το 10ετες ιταλικό έχει απόδοση στο 1,3%, για παράδειγμα, εν μέσω πολιτικής αναταραχής, η γερμανική -0,7% δεν δείχνει πολύ ακριβή.

Αυτό όμως μπορεί να αλλάξει. «Οι αποδόσεις των bund είναι σε λάθος τιμές», υποστήριξε ο Κρίστοφερ Μάχον, διευθυντής ερευνών για την κατανομή ενεργητικού στην Barings. Περιμένει οι αποδόσεις να κινηθούν ανοδικά και η διαφορά με τις ιταλικές να κλείσει.

Το σορτάρισμα των Bunds υπήρξε επίπονο στοίχημα για χρόνια και παραμένει επικίνδυνο. Οσο «ακριβά» και αν έγιναν, υπήρξε συνήθως κάποιος έτοιμος να τα αγοράσει σε ακόμα υψηλότερη τιμή.

Η διακράτησή τους, όμως, δείχνει όλο και περισσότερο μη ελκυστική.

Laurence Fletcher (Λονδίνο)