Το θέμα που διαπραγματεύεται το σημερινό άρθρο του Ισολογισμού, είναι εμπνευσμένο από τους κατοίκους εξωτερικού. Είναι οι τραπεζικοί λογαριασμοί εξωτερικού και πιο συγκεκριμένα, ο βασικός τραπεζικός λογαριασμός που είναι ένα προϊόν διαθέσιμο σε όλους τους κατοίκους κρατών μελών της ΕΕ, οι οποίοι δεν διαβιούν στην αλλοδαπή. Δηλαδή είναι ένας τραπεζικός λογαριασμός που επί παραδείγματι μπορεί ο Έλληνας εργαζόμενος της Γερμανίας να έχει, ενώ δεν κατοικεί στην Γερμανία. Περί βασικού τραπεζικού λογαριασμού ο λόγος σήμερα, ή basic account όπως στην αγγλική γλώσσα μπορεί κανείς να αναζητήσει για να μελετήσει τις επιλογές του.

Κεφάλαια μεταναστεύουν στο εξωτερικό είτε από επιχειρήσεις, είτε από ιδιώτες, μικρούς ή μεγάλους. Πολλοί μάλιστα βρίσκονται σε πολύ δεινή θέση διότι βγάλαν λεφτά τα οποία δεν προκύπτανε. Με τα "capitals control" έγινε μία προσπάθεια τα κεφάλαια να μείνουν στο τραπεζικό μας σύστημα αντί να μεταναστεύσουν.

Το αρχικό ερώτημα είναι το εξής προς απάντηση είναι το εξής: Μπορεί κανείς να διατηρεί λογαριασμό εκτός χώρας διαμονής;

Μπορεί κατά περίπτωση χώρας, να διατηρεί κανείς λογαριασμό εκτός χώρας διαμονής είτε στις ΗΠΑ, είτε στην ΕΕ είτε οπουδήποτε πληροί τα κριτήρια της αλλοδαπής χώρας. Όμως η πλέον απλή περίπτωση είναι αυτής της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Από τα κύρια χαρακτηριστικά της ΕΕ είναι η ελεύθερη διακίνηση ανθρώπων και κεφαλαίων (άρθρο 26 ΣΛΕΕ, Μέρος Τρίτο, Τίτλος I της ΣΛΕΕ). Ασχέτως της άποψης που έχει ο καθένας μας για την ΕΕ, τα συμφέροντα και το στόχο που αυτή τελικά επιτελεί, τα κράτη μέλη της ΕΕ επιτρέπουν τη διακίνηση κεφαλαίων και ανθρώπων. Επί παραδείγματι η ελευθερία διακίνησης ανθρώπων. Αυτό το έχει ζήσει η πλειοψηφία εξ ημών. Η μετάβαση από την μία χώρα στην άλλη είναι πιο εύκολη πλέον. Ταξίδια εντός Ευρώπης μόνο με ταυτότητα (εφόσον φυσικά είναι νέου τύπου), διαμονή για εργασία χωρίς visa κλπ.

Και η μεταφορά χρηματικών ποσών, μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι εφικτή. Αυτό όμως γίνεται κατά κύριο λόγω στα πλαίσια μιας μεγάλης εσωτερικής αγοράς, οπότε εύλογα κανείς θα αναρωτηθεί, η διακίνηση κεφαλαίων, σημαίνει αποκλειστικά και μόνο αγοραπωλησίες εντός ΕΕ;

Σημειώθηκε το φαινόμενο κάτοικοι μίας χώρας μέλους της ΕΕ, να εργάζονται σε άλλη. Να πληρώνονται στην αλλοδαπή και να ζούνε στην ημεδαπή. Το φαινόμενο δεν έχει την ίδια ένταση στην Ελλάδα, αλλά οι πιο βόρειες χώρες μέλη, το ζουν σε μεγάλο βαθμό. Κάτοικος του Βελγίου πλησίον συνόρων, εργάζεται στην Γαλλία και το βράδυ επιστρέφει στην χώρα διαμονής του. Άλλο παράδειγμα είναι υπάλληλοι επιχειρήσεων με δράση και εκτός συνόρων, οι οποίοι περνούν μέρος του μήνα σε άλλη χώρα προκειμένου να συντονίζουν καταστάσεις ή να επιβλέπουν εργασίες. Οπότε δεν είναι μόνο αγοραπωλησίες η μεταφορά κεφαλαίων μέσα στην ΕΕ. Για τις παραπάνω περιπτώσεις, με κοινοτική οδηγία η οποία έχει γίνει νόμος σε κάθε μία χώρα μέλος, προβλέπεται το άνοιγμα και η τήρηση ενός «βασικού τρεχούμενου λογαριασμού». Ένας λογαριασμός τρεχούμενος όπως γίνεται αντιληπτό, με το δικαίωμα σε κάρτα αναλήψεων (χρεωστική), προκειμένου να μπορεί ο κάθε ένας, να εργαστεί οπουδήποτε μέσα στην Ένωση.

Ο λογαριασμός αυτός, είναι ένας λογαριασμός με βασικά απαραίτητα χαρακτηριστικά. Ο κάθε πολίτης, μόνιμος κάτοικος σε χώρα μέλος της ΕΕ έχει δικαίωμα να ζητήσει ένα τέτοιο λογαριασμό στην χώρα που τον ενδιαφέρει και δεν μπορεί να αποκτήσει δεύτερο στην ίδια χώρα ενώ η τράπεζα της χώρας στόχου δεν μπορεί να αρνηθεί το άνοιγμα του λογαριασμού δίχως σοβαρή αιτία και σαν σοβαρή αιτία φυσικά εννοείται το ξέπλυμα χρήματος, ή χτήματα από εγκληματική δράση.

Στις μέρες μας λοιπόν, αυτό το τραπεζικό προϊόν έχει μπει στο στόχαστρο πολλών που θέλουν να βγάλουν τα χρήματα τους έξω. Και τούτο, εξαιτίας ενός πολύ σημαντικού χαρακτηριστικού: Δεν απαιτείται κατοικία στην χώρα στόχο. Κατά την αίτηση δεν ζητείται ούτε εργοδότης, ούτε εγγυήσεις, παρά μόνο αποδεικτικό ταυτότητας και μόνιμης κατοικίας.

Με το πρώτο ερώτημα απαντημένο, δηλαδή με δεδομένο ότι μπορεί να έχει κανείς τραπεζικό λογαριασμό στο εξωτερικό, σειρά έχει το δεύτερο και κρισιμότερο ερώτημα:

Τί ποσά μπορεί να βγάλει κανείς έξω;

Δύσκολο ερώτημα, για μια κοινωνία που είχε φοροδιαφυγή μέχρι πρότινος. Γιατί αν κανείς στείλει στον λογαριασμό του στην Αγγλία, 10€, αλλά προκύπτει ότι τα εισοδήματά του δείχνουν μόλις 5€ σαν αδιάθετο εισόδημα, τότε η μετακίνηση του πλεονάζοντος ποσού σε περίπτωση ελέγχου, θα θεωρηθεί εισόδημα, αδήλωτο με ότι αυτό συνεπάγεται μετά τον φορολογικό έλεγχο.

Οπότε και ο δρόμος είναι ευκολότερος για το μη καταναλωθέν εισόδημα.

Και εδώ πολλοί φορολογούμενοι, με την οικειοθελή αποκάλυψη εισοδημάτων, βελτίωσαν την θέση τους με όφελος το πρόστιμο και η μετανάστευση των αποταμιεύσεων τους είναι το επόμενο βήμα.

Κλείνοντας το κείμενο αυτό, πρέπει να γίνει κατανοητό ότι δεν έχει μελετηθεί πλήρως το θέμα, μια που τα capitals control είναι ένας άλλος περιοριστικός παράγοντας ο οποίος δεν έχει αναλυθεί. Αλλά ήδη το άρθρο πήρε όλη την δόκιμη του έκταση, ενώ έθιξε το δύσκολο πρόβλημα, αυτό του διαθέσιμου κεφαλαίου κατά την φορολογική αρχή που μπορεί να μεταναστεύσει.

Ούτως ή άλλως είναι μεγάλο το κεφάλαιο καταθέσεις και τράπεζες, ενώ εντός της χώρας, ανοιχτό παραμένει και το κεφάλαιο φορολογικές δηλώσεις με πολλούς συλλόγους να ζητούν παράταση ιδίως για τους αγρότες.