Με αφορμή, μεταξύ άλλων, την ανακοίνωση της Κυβέρνησης (δες εδώ {1} τον σχετικό σύνδεσμο) για το «Εθνικό Σχέδιο για την Ενέργεια και το Κλίμα»  (ΕΣΕΚ), ο γεωπόνος Κώστας Γκούμας παρέθεσε μια εξαιρετική ανασκόπηση της 4ετίας που πέρασε σε σχέση με την «πρόοδο» των ημιτελών έργων του Άνω Αχελώου (δες το σχετικό άρθρο εδώ {2}).

Λόγω του χαρακτήρα των έργων αυτών, δηλαδή παραγωγή πολύτιμης και φθηνής ενέργειας από εγχώρια ΑΠΕ, θεωρήσαμε ότι οι θέσεις της Κυβέρνησης που αποτυπώνονται στο ΕΣΕΚ αποκαλύπτουν ουσιαστικά τους λόγους για τους οποίους αντιτίθενται στα έργα Αχελώου.

Σε μια εποχή που για τους γνωστούς λόγους (εκπομπές αερίων θερμοκηπίου, κλιματική αλλαγή κ.λ.π.) περιορίζεται η χρήση του λιγνίτη, η Κυβέρνηση επιλέγει ως υποκατάστατο μία εισαγομένη πηγή ενέργειας που επιπλέον ανήκει στην κατηγορία των υδρογονανθράκων (σημ. επί  πολλά χρόνια, φυσικά πριν την … εξουσία, ο ΣΥΡΙΖΑ στάθηκε μαχητικά εναντίον των  υδρογονανθράκων).  

Αυτή η πολιτική επιλογή δημιουργεί προβληματισμό,  αφενός  λόγω των υψηλών τιμών της ηλεκτρικής ενέργειας, αφετέρου της απογείωσης του δείκτη ενεργειακής εξάρτησης της χώρας.

Το ΕΣΕΚ σχετικά με τις τιμές ενέργειας «προσφέρει» αντισταθμιστικά κάποια κρατική παρέμβαση περί προστασίας αδυνάτων και αντιμετώπιση της ενεργειακής φτώχειας. Ο κόσμος φυσικά γνώρισε παρόμοιες πολιτικές και, μέρες που είναι, ψάχνει ακόμη τρόπους για να ζεσταθεί. Οι οφειλές των πολιτών προς στην ΔΕΗ αποτελούν τον πιο αδιάψευστο δείκτη της πραγματικότητας.

Στο θέμα της ενεργειακής εξάρτησης, ο πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής ρωτήθηκε σχετικά και όχι μόνο αναγνώρισε το υψηλό ποσοστό εξάρτησης της χώρας (74%, ενώ στην ΕΕ μ.ο. 55%) αλλά προέβλεψε ότι αυτό θα αυξηθεί στα μέσα της επόμενης δεκαετίας, ίσως στο 75%, λόγω της «μεταβατικής» περιόδου απεξάρτησης από τον λιγνίτη.

Και προκύπτει αβίαστα το ερώτημα : γιατί η χώρα πρέπει ακόμη περισσότερο να στηριχθεί στο εισαγόμενο φυσικό αέριο και δεν επενδύει στην υδροηλεκτρική ενέργεια ; Ειδικά στη Θεσσαλία «προσφέρονται» ημιτελή – προχωρημένα έργα (Συκιά – σήραγγα), τα οποία μαζί με την Μεσοχώρα θα μπορούσαν να προσθέσουν στην ΔΕΗ εγκατεστημένη ισχύ εκατοντάδων MW, αλλά και την δυνατότητα σημαντικής αποθήκευσης ενέργειας με το σύστημα της αντλησοταμίευσης (δες εδώ {3} τον σύνδεσμο με την πρόταση Λαζαρίδη-Μίχα) που πραγματικά θα μπορούσαν να διαμορφώσουν άλλη εικόνα στον τομέα των ΑΠΕ.

Ήδη ο ιδιωτικός τομέας πήρε πρωτοβουλίες προς την κατεύθυνση αυτή και μάλιστα με την στήριξη της Κυβέρνησης (δες εδώ {4} σχετική παρουσίαση παρόμοιου έργου της ΤΕΡΝΑ). Γιατί λοιπόν η ΔΕΗ στα δικά της «χωράφια» κινείται διαφορετικά ;

Και μία υποκρισία όπως πλέον με σαφήνεια προκύπτει από το ΕΣΕΚ. Την υδροηλεκτρική ενέργεια από τους υφιστάμενους σταθμούς (κυρίως της ΔΕΗ) την συνυπολογίζουν στο ποσοστό συμμετοχής των ΑΠΕ στο ενεργειακό μείγμα. Όταν όμως στο Σχέδιο τους αναφέρονται σε ΑΠΕ εννοούν οτιδήποτε άλλο (ΦΒ, Βιομάζα, Αιολικά, Γεωθερμία, κ.ο.κ.) ΕΚΤΟΣ των ΥΗ έργων και αρνούνται ουσιαστικά να τα κατατάξουν στα ΑΠΕ ! Και να σκεφθεί κανείς ότι η χώρα μας διαθέτει όλες τις προϋποθέσεις ανάπτυξης του τομέα υδροηλεκτρικών έργων, με όλα τα πλεονεκτήματα που διαθέτει (δες εδώ {5} σχετικό κείμενο Ι. Στεφανάκου, κ.α.).

Τέλος  ας σημειωθεί ότι το ΕΣΕΚ δόθηκε προς διαβούλευση με την κοινωνία και τους φορείς με το τεράστιο χρονικό περιθώριο των τριών εβδομάδων !!

Στο άρθρο του κ. Γκούμα που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Λάρισας {2}, περιγράφεται αναλυτικά η τακτική της Κυβέρνησης για τα έργα Άνω Αχελώου, που είναι προφανώς απολύτως συμβατή και εξηγήσιμη με βάση όσα προαναφέρουμε.