Η διάχυτη αγωνία της αγοράς, για το κλείσιμο της αξιολόγησης έχει νεκρώσει τα πάντα, αν και οι περισσότεροι έχουν πειστεί ότι ο «θίασος» που παριστάνει την κυβέρνηση, έχει αποδεχτεί «τόσα και άλλα τόσα...» που της ζητήσανε και απλά καθυστερεί προκειμένου να γίνει το σχετικό «μασάζ» στην κοινοβουλευτική ομάδα.

Υπάρχουν βέβαια κάποιοι που δυσπιστούν στη λογική ότι πόσες φορές μας είπαν ότι η συμφωνία κλείνει χθες, σήμερα, αύριο και τελικά διαψεύστηκαν... 

Κατά την άποψή μου κλείσει δεν κλείσει η συμφωνία δεν έχει καμμία πλέον σημασία γιατί πλέον το πρόβλημα δεν βρίσκεται στην «αξιολόγηση» που πασχίζουν να κλείσουν.

Γιατί το κλείσιμο της αξιολόγησης είχε ως στόχο την ένταξη της Ελλάδας στην «ποσοτική χαλάρωση» του Ντράγκι από τις αρχές του χρόνου, προκειμένου το πρόγραμμα που τρέχει να υποβοηθηθεί και θεωρητικά στα μέσα του 2018 που θα έληγε το Τρίτο Μνημόνιο η Ελλάδα να μπορεί να βγεί κανονικά στις αγορές...

Μέχρι και το «τσακάλι» ο Τσακαλώτος, το είχε καταλάβει ότι έπρεπε να κλείσει η αξιολόγηση, στα τέλη Νοεμβρίου, αρχές Δεκεμβρίου, άντε τον Ιανουάριο, μέχρι εκεί όμως. Το είχε πει ο έρμος από τότε και δεν χρειάζονται άλλοι λόγοι, από το γεγονός ότι δεν έχει κλείσει για να μην μιλέται με τον πρωθυπουργό σήμερα.

Δυστυχώς σήμερα το πρόβλημα έχει πάει αλλού και συνοψίζεται στη διαπίστωση ότι το πρόγραμμα δεν βγαίνει πια...

Η ένταξη της Ελλάδας στην «ποσοτική χαλάρωση» του Ντράγκι έχει πλέον χαθεί αφού βρισκόμαστε ήδη αρχές Απριλίου που σημαίνει ότι και να κλείσει η συμφωνία αύριο, μέχρι τα τέλη Ιουνίου δεν μπαίνουμε στην «ποσοτική χαλάρωση» δηλαδή η μισή χρονιά έφυγε, αλλά επιπροσθέτως, επειδή στην Ευρώπη επιταχύνθηκε σε έναν βαθμό ο πληθωρισμός, το πιθανότερο είναι ότι ο Ντράγκι θα πρέπει να σταματήσει τις «ενέσεις ρευστότητας» με το πρόγραμμα «ποσοτικής χαλάρωσης», οπότε τα χρήματα τελειώνουν και εμείς «πάπαλα»...  

Με λίγα λόγια η όποια προοπτική εξόδου της χώρας στις αγορές μετά τα μέσα του 2018, δεν υπάρχει πια ή πιο απλά το Μνημόνιο των Τσίπρα-Καμμένου έχει καταρρεύσει, το πρόγραμμα δεν βγαίνει και προφανώς χρειάζεται ένα νέο πρόγραμμα και μάλιστα επειγόντως... 

Αν δεν μπορείς να βρεις χρήματα που θα σου λείπουν, από τις αγορές, μετά το τέλος του προγράμματος το 2018 που ήταν ο στόχος του, είναι προφανές ότι ως χώρα θα χρειαστούμε «επέκταση του προγράμματος»... δηλαδή νέα πρόσθετη χρηματοδότηση.

Με πολύ απλά λόγια, το πρόβλημα της χρηματοδότησης της Ελλάδας, μέτά τον Ιούνιο του 2018 θα πρέπει να λυθεί από τώρα. Γιατί διαφορετικά πως είναι δυνατόν Ευρωπαϊκές Κυβερνήσεις,  που παρά τα όποια στραβά μπορεί να έχουν, έχουν ένα πρόβλημα με τον έλεγχο που υφίστανται από τα κοινοβούλια και τους πολίτες που εκπροσωπούν, να σου δώσουν χρήματα όταν ξέρουν ότι είναι ανοικτό να χροκοπήσεις μέσα σε ένα χρόνο...

 Άρα τι πρέπει να κάνουν. Να λύσουν το πρόβλημα της χρηματοδότησης που θα προκύψει το 2018 από τώρα με ένα νέο Μνημόνιο αφού το τωρινό εκ των πραγμάτων έχει καταρρεύσει.

Και για όσους δεν κατάλαβαν ακόμη και νομίζουν ότι δεν κλείνει η β΄αξιολόγηση, θα τους επισημάνω δυτυχώς η συζήτηση που γίνεται αφορά το επόμενο Μνημόνιο...

Και δεν θα κλείσει εύκολα και αναίμακτα αυτή η συζήτηση γιατί εκκρεμμεί η αναθεώρηση των πλεονασμάτων (του 2016) και η αναθεώρηση των στόχων για την ανάπτυξη (το 2017 και τα επόμενα χρόνια). Το πιθανότερο είναι τα αποτελέσματα να απαιτήσουν νέα – επιπρόσθετα - μέτρα λιτότητας.  

Το λεω αυτό γιατί αν η ανάπτυξη για το 2017 δεν είναι 2,7%, όπως προβλεπόταν ως τώρα, αλλά μόλις 0,5%, όπως προεξοφλούν οι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης, αυτό σημαίνει ότι μόνο φέτος από τα έσοδα θα έχουμε υστέρηση 1,3 δισεκατομμύρια και ότι για να πιάσουμε το φετινό στόχο του πλεονάσματος (1,75% του ΑΕΠ) - και αφού λάβουμε υπ’ όψιν την περσινή «υπέρβαση» στόχου, που είναι όμως πολύ μικρότερη απ’ όσο υποστηρίζει η κυβέρνηση - θα χρειαστούν, ακόμα και φέτος άλλα 500 εκατομμύρια! Και αυτά αν δεν προκύψει υστέρηση εσόδων και στο Α’ τρίμηνο της χρονιάς που τρέχει, κάτι που είναι πολύ πιθανό σε μια αγορά που πνέει τα λοίσθια...

Με προβολή στο 2018 θα ανοίξει και εκεί «μαύρη τρύπα» και βλέπω ότι μέτρα όπως περικοπές κύριων συντάξεων για παράδειγμα – που ήταν να παρθούν το 2020 αλλά τα έφεραν ήδη στο 2019, μπορεί να παρθούν από το 2018! 

Πόσα να αντέξει και αυτός ο ΣΥΡΙΖΑ... σε μια τέτοια συζήτηση που μόλις τώρα ξεκινά εκεί που νόμιζε ότι όλα τελειώνουν τον Απρίλιο... Δεν το ψυλιάστηκε όταν το ΔΝΤ μιλούσε για τελική συμφωνία τον Ιούνιο, ότι μιλούσε για ένα Νέο Μνημόνιο που θα πρέπει να συμπεριλάβει το κλείσιμο της β΄ αξιολόγησης, τη συζήτηση και συμφωνία για το νέο Μεσοπρόθεσμο, αφού ξεκαθαρίσουν τα πλεονάσματα και τεθούν οι νέοι στόχοι για φέτος και του χρόνου και αφού συμφωνήσουν με τους Ευρωπαίους για το χρέος και ίσως για τη νέα ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, που αν θα χρειαστεί θα είναι με τη διαδικασία του bail-in. 

Με βάση τα παραπάνω όλα αυτά που στον ΣΥΡΙΖΑ θεωρούσαν ως κλεισμένα, παραμένουν ανοικτά. Το Νέο Μνημόνιο, χωρίς το οποίο δεν θα προχωρήσει τίποτε είναι πεδίο δόξης λαμπρό για τους φωστήρες της κυβέρνησης με το γενικό πρόσταγμα στις συζητήσεις αυτή τη φορά να το έχει το ΔΝΤ που βέβαια σημαίνει ότι τα παπατζιλίκια να εμφανίζονται ως πλεονάσματα και υπέρβαση στόχων το να μην πληρώνεις όσα ως Δημόσιο οφείλεις επί σειρά ετών ως ληξιπρόθεσμα στις επιχειρήσεις και τους πολίτες δεν περνάνε... και όσα προβάλεις στο πόπολο ως επιτεύγματα της διακυβέρνησης ειναι μια «τρύπα στο νερό»...

Και αυτό το μνημόνιο, με το ΔΝΤ μπροστά, είναι το χαλί που τραβάνε κάτω από τα πόδια του Τσίπρα οι δανειστές. Οι Ευρωπαίοι, καθαρίζουν πλεον τη «βρωμοδουλειά» με το ΔΝΤ μπροστά που έσπρωξε την κυβέρνηση να δεχθεί τα πάντα από όσα δεν ήθελε να δεχθεί (για να κλείσει υποτίθεται η αξιολόγηση) και θα τους ζητήσουν και άλλα τόσα με το Νέο Μνημόνιο που ετοιμάζουν... 

Για αυτό και από την Παρασκευή οδύρονται... Μας διώχνουν έλεγε ο Σκουρλέτης τις προάλλες που το κατάλαβε. Δεν είπε όμως ποιος θα έδιωχνε μια λαοπρόβλητη κυβέρνηση αν αυτή δεν είχε απώλέσει και τα τελευταία ψήγματα σοβαρότητας από καιρό και αν κρατούσε τις δυνάμεις της στην ταλαιπωρημένη πλέον Ελληνική κοινωνία, που κατανοεί πλέον τα επιτεύγματα της τυχοδιωκτικής και ανερμάτιστης πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ τόσο ως αντιπολίτευση όσο και ως κυβέρνηση. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ πλέον έχει καταρρεύσει δημοσκοπικά και με αυτά που τους βάζουν να δεχθούν, θα πέσει ακόμα πιο χαμηλά. 

Στις δημοσκοπήσεις που έρχονται το στοίχημα θα είναι αν στις εκλογές όποτε γίνουν ο ΣΥΡΙΖΑ θα διατηρήσει το 10% (προς τα κάτω...). Χωρίς λαϊκή αποδοχή πλέον είναι ξεκάθαρο για τους ξένους ότι δεν μπορεί να αναλάβει το επόμενο Μνημόνιο... Ετοιμόρροπους δεν δανείζουν ποτέ και πουθενά...

Αυτή είναι και η εξήγηση γιατί «κλείνει κάθε μέρα η αξιολόγηση» και δεν λέει να κλείσει... Γιατί απλά τα δύσκολα είναι μετά...

Και γι΄αυτό και να κλείσει η αξιολόγηση για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ, έχει χαθεί το τραίνο. 

Το δυστύχημα είναι ότι με το τραίνο αυτό θα ταξίδευε και η τύχη της Ελλάδας... 

Καλή Ανάσταση λοιπόν και Καλό Πάσχα...