Από το μακρινό 1974 προσπαθούσε ένας θεσσαλός πολίτης να πάρει πίσω το από το Ελληνικό Δημόσιο αγροτεμάχιο που είχε κληρονομήσει από τον πατέρα του σε νησί των Σποράδων, αλλά δεν τα κατάφερνε. Το κράτος το είχε απαλλοτριώσει μετά τον ισχυρό σεισμό του 1965 (όπως και όλα τα υπόλοιπα της περιοχής), ώστε να δημιουργηθεί νέος οικισμός. Ωστόσο, στην πορεία διαπιστώθηκε ότι δεν ήταν απαραίτητο να χρησιμοποιηθεί και η εν λόγω δεσμευμένη έκταση για το χτίσιμο του οικισμού, οπότε κανονικά θα έπρεπε να αποδοθεί άμεσα στον πολίτη.

Το ίδιο θα συνέβαινε και για μερικούς ακόμη κατοίκους της περιοχής. Ο νόμος είναι σαφής: «Αν απαλλοτριωθείσα έκταση δεν χρησιμοποιηθεί για τον σκοπό που έγινε η απαλλοτρίωση, αποδίδεται στον αρχικό της ιδιοκτήτη» έναντι φυσικά της επιστρεπτέας οικονομικής αποζημίωσης.

Εδώ αρχίζει και η περιπέτεια για τον άτυχο νησιώτη. Ενώ θα έπρεπε να πάρει άμεσα πίσω το αγροτεμάχιο, μέχρι σήμερα κάτι τέτοιο δεν είχε καταστεί εφικτό. Μέχρι που αποτάθηκε στην Υπηρεσία της Καθημερινότητας που δημιούργησε πριν από περίπου δύο χρόνια ο Υπουργός Επικρατείας Αλέκος Φλαμπουράρης.

Αφού ο πολίτης είχε απελπιστεί, είπε να απευθυνθεί και στη συγκεκριμένη υπηρεσία στέλνοντας σχετικό αίτημα στην ηλεκτρονική πλατφόρμα www.kathimerinotita.gov.gr, μαζί με όλα τα απαιτούμενα δικαιολογητικά.

Σύμφωνα με πληροφορίες, εξιστόρησε όλο τον γραφειοκρατικό κυκεώνα με τον οποίο βρέθηκε αντιμέτωπος. Μεταξύ άλλων ανέφερε ότι η αναγκαστική απαλλοτρίωση έγινε επί Χούντας, ότι η κατασκευή του νέου οικισμού αποπερατώθηκε με αποτέλεσμα να πάρουν καινούργιο σπίτι ακόμη και μη δικαιούχοι που ζούσαν στην Αυστραλία, αλλά οι αριστεροί οικοδόμοι που εργάζονταν εποχικά στην Αθήνα δεν αποκαταστάθηκαν γιατί… δεν ήταν εκείνη την περίοδο κάτοικοι του νησιού.

Πρόσθεσε επίσης ότι η άρση της απαλλοτρίωσης έγινε αμέσως μετά την Μεταπολίτευση αλλά το Συντονιστικό Συμβούλιο Στέγασης δέησε να λάβει τη σχετική απόφαση τον Νοέμβριο του 1986. Και πάλι όμως δεν υπήρξε δικαίωση. Μετέπειτα, στα μέσα της τρέχουσας δεκαετίας, και μετά από πολύ πίεση, από το Υπουργείο Πρόνοιας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης του είπαν ότι είναι έτοιμος ο σχετικός υπηρεσιακός φάκελος για να σταλεί στο υπηρεσιακό συμβούλιο που θα αποφαινόταν επί τούτου, αλλά το συμβούλιο αυτό… δεν είχε συσταθεί.

Τελικά η απόφαση που περίμενε τόσα χρόνια ο πολίτης πάρθηκε τον Δεκέμβριο του 2017. Δυστυχώς όμως τα βάσανα δεν είχαν τελειώσει. Η Γενική Γραμματεία Δημόσιας Περιουσίας του Υπουργείου Οικονομικών έστειλε έγγραφο στην Κτηματική Υπηρεσία Μαγνησίας (εκεί υπάγεται το νησί του ενδιαφερόμενου) και ακολούθως θα έπρεπε το Πρωτοδικείο Βόλου να ορίσει εμπειρογνώμονα, κάτι που δεν γινόταν επί πολλούς μήνες. Το δε έγγραφο του Υπουργείου Πρόνοιας προς το Υπουργείο Οικονομικών χάθηκε κάπου στην πορεία.

 Όλη αυτή την πορεία του …χαρτοβασιλείου αναγκάστηκαν να ακολουθήσουν βήμα προς βήμα οι υπάλληλοι της Υπηρεσίας «Καθημερινότητα» προκειμένου να βγάλουν άκρη. Το πρόβλημα επιτέλους λύθηκε.

Κατόπιν αλλεπάλληλων συνεννοήσεων και υπηρεσιακών τηλεφωνημάτων, υπήρξε η απαιτούμενη συνεργασία με την Κτηματική Υπηρεσία του Δημοσίου και πριν από λίγες ημέρες ο πολίτης κατάφερε να αποκτήσει και πάλι το αγροτεμάχιο.

the toc