O μόλις 32 ετών σχεδιαστής προϊόντων και εσωτερικών χώρων που πούλησε στο εστιατόριο των Selfridges στο Λονδίνο 100 τραπέζια, 100 καρέκλες και 100 σκαµπό φτιαγµένα από ίνες αγριαγκινάρας

"Μέχρι στιγµής η συλλογή αποτελείται από τραπέζια και καρέκλες τραπεζαρίας, φωτιστικά και coffee tables. Πρώτος σταθµός της συλλογής, το εστιατόριο των Selfridges στο Λονδίνο».

Πρόκειται για ένα µικρό απόσπασµα από την απάντηση που µου έδωσε ένας πολύ δηµιουργικός νέος άνθρωπος, ο µόλις 32 ετών Σπύρος Κίζης, σχεδιαστής προϊόντων και εσωτερικών χώρων, απόφοιτος του Τµήµατος Μηχανικών Σχεδίασης Προϊόντων και Συστηµάτων του Πανεπιστηµίου Αιγαίου που έχει την έδρα του στη Σύρο και µε µεταπτυχιακές σπουδές στο Edinburgh College of Art του Πανεπιστηµίου του Εδιµβούργου, στον κλάδο του Product Design.

Ο ίδιος συµµετέχει στο οικογενειακό Kizi Design Studio, που ίδρυσε µε τον αρχιτέκτονα αδελφό του Κωσταντή Κίζη και είναι ένα design studio το οποίο κινείται στον χώρο του σχεδιασµού επίπλων και αντικειµένων. Υπό την καθοδήγησή του το studio έχει κάνει τα πρώτα του βήµατα στον χώρο του design αποσπώντας διεθνή βραβεία και δηµιουργώντας συνεργασίες σε Ελλάδα και εξωτερικό.

Τι πούλησε, όµως, ο Σπύρος στα Selfridges; «100 τραπέζια,100 καρέκλες και 100 σκαµπό», µου απαντά και το θέµα δεν είναι τα κοµµάτια ή ο όγκος της παραγγελίας αλλά η ιδιαιτερότητα της συλλογής. Πιο συγκεκριµένα, η συλλογή επίπλων µε το όνοµα Thistle έχει ως βασική της πρώτη ύλη τις ίνες αγριαγκινάρας. Ναι, πολύ καλά διαβάσατε, αγριαγκινάρας. Και µάλιστα, ελληνικής. Από τα µέρη του Βελεστίνου της Μαγνησίας. Αλλά, σε αυτό το ιδιαίτερο Προϊόν Ονοµασίας Προέλευσης (ΠΟΠ) µιας πιθανής εναλλακτικής λίστας θα επανέλθω στη συνέχεια της σηµερινής µας ιστορίας.

Ας πάµε, όµως, να µάθουµε πώς ο Σπύρος συναντήθηκε µε την αγριαγκινάρα. To project αυτό είναι αποτέλεσµα πολυετούς έρευνας που ξεκίνησε κατά τη διάρκεια των µεταπτυχιακών του σπουδών στο Εδιµβούργο, µε βασικό θέµα την εξερεύνηση εναλλακτικών υλικών προερχόµενων από την εγχώρια χλωρίδα, καθώς και την ενσωµάτωση αυτών στη διεθνή βιοµηχανία του design.

Κατά τη διάρκεια της έρευνάς του βρήκε σε διδάσκοντες του Τµήµατος Γεωπονίας, Φυτικής Παραγωγής και Αγροτικού Περιβάλλοντος του Πανεπιστηµίου Θεσσαλίας συµπαράσταση αλλά και βοήθεια για να προχωρήσει στα επόµενα βήµατά του. Μάλιστα, εκεί έµαθε και τα µυστικά για τη διαδικασία µετατροπής της αγριαγκινάρας σε βιοµάζα. Οι τεχνικές λεπτοµέρειες δεν έχουν αξία τουλάχιστον σε αυτόν εδώ τον χώρο. Για όσους επιθυµούν να µάθουν κάτι παραπάνω, οι µελέτες και οι έρευνες του καθηγητή Νίκου ∆αναλάτου, διευθυντή στο Εργαστήριο Γεωργίας και Εφαρµοσµένης Φυσιολογίας Φυτών, ένα από εκείνα του ΤµήµατοςΓεωπονίας Φυτικής Παραγωγής και Αγροτικού Περιβάλλοντος είναι γνωστές και δηµοσιευµένες. Μια αναζήτηση στο Google λοιπόν θα συµβάλει τα µέγιστα!

Εκείνο που έχει σηµασία και µετρά είναι η δυνατότητα από ένα αναξιοποίητο φυτό να παράγεται υλικό που χρησιµοποιείται από έναν designer για τις πολλαπλές κατασκευές του. Με άλλα λόγια, ο Σπύρος δεν έµεινε ούτε στα λόγια,ούτε στο paper ενός µεταπτυχιακού και της έρευνας που το συνόδευσε. Ο στόχος του επιτεύχθηκε στην πράξη.

Οι ίνες της αγριαγκινάρας έφτασαν στο εργαστήριο που διαθέτει στο πλαίσιο του οικογενειακού Kizi Design Studio κι εκείνος µε σχεδόν χειροποίητο τρόπο κατάφερε µε τη σειρά του να µεταµορφώσει την πρώτη ύλη σε ένα µοναδικό υλικό, ικανό να ντύσει µια σειρά ξύλινων επίπλων.

Το γράψαµε και στην αρχή της ιστορίας. Ας το επαναλάβουµε. Μέχρι στιγµής η συλλογή «Thistle» αποτελείται από τραπέζια και καρέκλες τραπεζαρίας, φωτιστικά και coffee tables. Πρώτος σταθµός της συλλογής, το εστιατόριο των Selfridges στο Λονδίνο, ενώ σε συνεργασία µε τα εστιατόρια «Blue Hill Farm» της Νέας Υόρκης, το Kizi Design Studio επίπλωσε το εστιατόριο στο roof garden µε καρέκλες και τραπέζια φτιαγµένα από αυτό το καινοτόµο και οικολογικό υλικό, ως µέρος του project τους wastED που είχε ως θεµατική την επαναχρησιµοποίηση υλικών.

Οταν ρώτησα τον Σπύρο για τα επόµενα σχέδιά του, κατάλαβα ότι αυτό που τον απασχολεί είναι η δυνατότητα να µπορεί έχει στοκ έτοιµων προϊόντων. «Σήµερα δουλεύω µόνο όταν υπάρχουν παραγγελίες και αυτό λόγω κόστους». Με άλλα λόγια, η δυνατότητά του να έχει πρόσβαση σε χρηµατοδότηση δεν θα έλυνε απλώς προβλήµατα, αλλά και θα εξασφάλιζε έστω και στο επίπεδο µιας αστικής οικοτεχνίας µια παραγωγική διέξοδο.

Και αυτό που κάνει ο Σπύρος -όπως και άλλοι δεκάδες ή και εκατοντάδες νέοι designers στην Ελλάδα- έχει µέσα και καινοτοµία και τεχνολογία, δύο χαρακτηριστικά στοιχεία ενός νέου παραγωγικού µοντέλου έστω και σε µικρή κλίµακα αλλά µε διάθεση εξωστρέφειας.

Τον Σπύρο τον γνώρισα στην έκθεση µπουτίκ Greek Brand New 2018, όπου οι επισκέπτες της µπορούν να βρουν ό,τι πιο φρέσκο υπάρχει στον χώρο του ελληνικού design. Οταν µου είπε το τι κάνει, µετά την πρώτη έκπληξη ζήτησα να δω και να ψηλαφήσω τα δηµιουργήµατά του. Για αρκετή ώρα χάζευα τα καθίσµατα και µάλιστα σε ένα από αυτά τον φωτογράφισα. Ποιος να το έλεγε λοιπόν ότι θα γινόταν «σχεδιασµός και παραγωγή επίπλων από αγριαγκινάρα».

Να, όµως, που γίνεται. Τώρα, σε όλες τις εκθέσεις µπορεί κάθε ενδιαφερόµενος να πληροφορηθεί ότι «στο Studio Design Kizi, αναλαµβάνουµε τον σχεδιασµό και την παραγωγή των επίπλων σας. Χρησιµοποιώντας το καινοτόµο υλικό που δηµιουργήσαµε από αγριαγκινάρες, παρέχουµε έπιπλα υψηλής ποιότητας ντυµένα µε αυτόν τον φυσικό καπλαµά, ο οποίος δηµιουργεί µοναδική ατµόσφαιρα στον χώρο σας». 

Κώστας Τσιαούσης (Business Stories)